شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  مراقبت الهى ( حکمت شماره 352 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

352- وَ قَالَ (عليه السلام): الْأَقَاوِيلُ مَحْفُوظَةٌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ وَ کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ رَهِينَةٌ وَ النَّاسُ مَنْقُوصُونَ مَدْخُولُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ سَائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ وَ مُجِيبُهُمْ مُتَکلِّفٌ يکادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ وَ يکادُ أَصْلَبُهُمْ عُوداً تَنْکؤُهُ اللَّحْظَةُ وَ تَسْتَحِيلُهُ الْکلِمَةُ الْوَاحِدَةُ.
 مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ فَکمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا يبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا يسْکنُهُ وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ يتْرُکهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً قَدْ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِک هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: گفته هاى هر کسى، (در لوح محفوظ) نگهدارى شده و رازها (در نزد خدا) آشکار گرديده و به آنها رسيدگى شده است  و کل نفس بما کسبت رهينه (هر کسى در گرو همان چيزى است که خود کسب کرده و انجام داده است  مردم، رشدشان ناقص و عقلشان معيوب است، مگر آن کس که خداوند او را حفظ نمايد.
 سئوال کننده ايشان (يعنى مردم) (قصدش فرا گرفتن نيست بلکه) به گونه اى سئوال مى کند که طرف را ناراحت سازد  و جواب دهنده آنها (چون بهره کافى از علم ندارد و جواب سئوال را به طور شايسته نمى داند) با زحمت و تکلف جواب مى دهد،  بهترين ايشان از جهت راى و فکر، به اين امر نزديک است که خشنودى از کسى يا خشم گرفتن نسبت به کسى ديگر او را از برترى راى و فکرش باز دارد و برگرداند  (از هوى و هوس پيروى کند و به جاى به کار بردن انديشه درست، حب و بغض را به کار ببرد) و آنکه پايه و اساس ديندارى او استوارتر از ديگران مى باشد، به اين امر نزديک است که يک گناه از گوشه چشم، در قلب او اثر کند و يک کلمه او را دگرگون سازد  (و در نتيجه آن از حق به باطل گرايش پيدا نمايد)
اى گروههاى مردم از ناخشنودى خدا حذر کنيد، که چه بسيار کسى که آرزومند چيزى است و به آن نمى رسد،  و چه بسيار بنا کننده اى که خود در آنچه بنا کرده، ساکن نخواهد شد و چه بسيار گردآورنده مالى که به زودى آن را مى گذارد و مى رود  و محتمل است آن مال را از راه باطلى يا با جلوگيرى از حقى، گرد آورده باشد،  مالى که از راه حرام به آن رسيده و به سبب آن بار گناهان را به دوش کشيده  و در نتيجه به گناه خود بازگشته (و به کيفر آن گرفتار شده) و در حال اندوه و افسوس، بر پروردگارش، وارد گرديده است  که به تحقيق: خسر الدنيا و الاخره ذلک هو الخسران المبين در دنيا و آخرت زيانکار شد که اين زيانکارى آشکارى است) 

 

قبلی بعدی