متن عربی

195- وَ قَالَ (عليه السلام) : فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ قِيلَ بَلْ قَالَ (عليه السلام) : هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا فَقِيلَ قَدْ عَرَفْنَا مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ فَقَالَ يَرْجِعُ أَصْحَابُ الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ .
 

متن فارسی

امام عليه السلام در باره اوصاف اوباشان فرمود: كسانى هستند كه وقتى جمع شدند پيروز مى گردند و آن گاه كه متفرق شدند شناخته نمى شوند (تا كيفر ببينند.) مرحوم سيد رضى مى گويد: نقل شده است كه در باره ى آنان فرمود: اوباشان كسانى هستند كه وقتى جمع شدند زيان مى رسانند و آن گاه كه متفرق شدند نفع مى رسانند.كسى سؤال كرد: زيان اجتماع آنان را درك كرديم نفع پراكنده شدن آنان چيست
ص   930
حضرت فرمود: آنان كه شغل دارند بدنبال كسب خود مى روند در نتيجه، مردم از كارشان بهره مى برند. مثلا بناء دنبال بنائى مى رود، پارچه باف سراغ كارخانه ى خود مى رود و نانوا به طرف خبازخانه خود.