متن عربی

67-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى قثم بن العباس و هو عامله على مكة :
أَمَّا بَعْدُ فَأَقِمْ لِلنَّاسِ الْحَجَّ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ وَ اجْلِسْ لَهُمُ الْعَصْرَيْنِ فَأَفْتِ الْمُسْتَفْتِيَ وَ عَلِّمِ الْجَاهِلَ وَ ذَاكِرِ الْعَالِمَ وَ لَا يَكُنْ لَكَ إِلَى النَّاسِ سَفِيرٌ إِلَّا لِسَانُكَ وَ لَا حَاجِبٌ إِلَّا وَجْهُكَ وَ لَا تَحْجُبَنَّ ذَا حَاجَةٍ عَنْ لِقَائِكَ بِهَا فَإِنَّهَا إِنْ ذِيدَتْ عَنْ أَبْوَابِكَ فِي أَوَّلِ وِرْدِهَا لَمْ تُحْمَدْ فِيمَا بَعْدُ عَلَى قَضَائِهَا وَ انْظُرْ إِلَى مَا اجْتَمَعَ عِنْدَكَ مِنْ مَالِ اللَّهِ فَاصْرِفْهُ إِلَى مَنْ قِبَلَكَ مِنْ ذَوِي الْعِيَالِ وَ الْمَجَاعَةِ مُصِيباً بِهِ مَوَاضِعَ الْفَاقَةِ وَ الْخَلَّاتِ وَ مَا فَضَلَ عَنْ ذَلِكَ فَاحْمِلْهُ إِلَيْنَا لِنَقْسِمَهُ فِيمَنْ قِبَلَنَا وَ مُرْ أَهْلَ مَكَّةَ أَلَّا يَأْخُذُوا مِنْ سَاكِنٍ أَجْراً فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ سَواءً الْعاكِفُ فِيهِ وَ الْبادِ فَالْعَاكِفُ الْمُقِيمُ بِهِ وَ الْبَادِي الَّذِي يَحُجُّ إِلَيْهِ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ وَفَّقَنَا اللَّهُ وَ إِيَّاكُمْ لِمَحَابِّهِ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

ص   825
امام على عليه السلام به قثم بن عباس فرماندار خود در مكه چنين نوشت:

پس از حمد خدا حج مردم را برقرار گردان آنان را در جريان «ايام اللّه» (روز-  هاى با عظمت) قرار بده صبح و عصر در ميان مردم بنشين و بسئوالها پاسخ بده، نادانان را آگاه گردان دانشمند را متذكر نما نبايد غير از زبانت نماينده اى داشته باشى و غير از صورتت دربانى.كسانى را كه كار دارند از ملاقات خود باز مدار زيرا اگر در آغاز ارتباط با تو، طرد شدند پس از انجام كار آنها از تو تشكر نخواهند كرد. نسبت به آنچه از بيت المال پيش تو جمع شده است دقت كن و در ميان
ص   826
بيچارگان، عائله مندان، گرسنگان و كسانى كه بفقر و فلاكت گرفتار شده اند صرف نما و هر چه زياد آمد پيش ما بفرست تا ميان كسانى كه در اينجا هستند صرف گردد. بمردم مكه سفارش كن كه از زائران كرايه نگيرند، زيرا خداى عزيز در قرآن مى گويد: «ماندگار و مسافر در حكم مساوى هستند.»  «عاكف» (ماندگار) كسى است كه در مكه مى ماند و «بادى» (مسافر) كسى است كه اهل مكه نيست و براى زيارت بمكه مى آيد. خدا ما و شما را براى كارهاى خوبى كه دوست مى دارد موفق بدارد. و السلام.