متن عربی
46- و من كلام له ( عليه السلام ) عند عزمه على المسير إلى الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله في الركاب :
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِي السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِيفَةُ فِي الْأَهْلِ وَ لَا يَجْمَعُهُمَا غَيْرُكَ لِأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لَا يَكُونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لَا يَكُونُ مُسْتَخْلَفاً .
قال السيد الشريف رضي الله عنه : و ابتداء هذا الكلام مروي عن رسول الله (صلى الله عليه وآله) و قد قفاه أمير المؤمنين ( عليه السلام ) بأبلغ كلام و تممه بأحسن تمام من قوله " و لا يجمعهما غيرك " إلى آخر الفصل .
متن فارسی
ص 102
هنگام حركت بطرف شام فرمود:
بار خدايا از رنج سفر، غم غربت و ناراحتى خدا حافظى با ثروت، فرزند و بستگان بتو پناه مى برم. خداوندا فقط تو دوست من در سفر هستى، توئى كه جانشين من در باز ماندگانم هستى و فقط توئى كه در يك زمان هم رعايت مرا در سفر ميكنى و هم از بازماندگانم محافظت مى نمائى. زيرا كسى كه سرپرست بازماندگان است نمى تواند همسفر باشد و كسى كه همسفر است نمى تواند سرپرست باشد.
مرحوم سيد رضى مى نويسد: قسمت اول از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نقل شده و امام على عليه السلام از كلمه «لا يجمعها» (و فقط تو هستى...) ببعد با كلامى زيبا بآن افزوده است.
قبلی بعدی