آبروى تو چون يخى جامد است كه در خواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزي؟.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  گرفتن مالیات ( حکمت شماره 476 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

476-قَالَ (علیه السلام):  لِزِيَادِ ابْنِ أَبِيهِ وَ قَدِ اسْتَخْلَفَهُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَلَى فَارِسَ وَ أَعْمَالِهَا فِي كَلَامٍ طَوِيلٍ كَانَ بَيْنَهُمَا نَهَاهُ فِيهِ عَنْ [تَقْدِيمِ‏] تَقَدُّمِ الْخَرَاجِ  اسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ وَ احْذَرِ الْعَسْفَ وَ الْحَيْفَ فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلَاءِ وَ الْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْفِ‏.


متن فارسی

و آن حضرت به زیاد بن ابیه - هنگامی که وی را به جای عبدالله بن عباس بر فارس و نواحی آن گمارد - در ضمن سخنان درازی که میان آن دو رد و بدل شد مطالب زیر را فرمود، و در این سخن وی را از گرفتن مالیات بیش از اندازه نهی فرموده است: عدالت را پیشه کن و از زورگویی و ستمگری بپرهیز، زیرا زورگویی به آوارگی رعیت می انجامد، و ستمگری به شورش مسلحانه ستمدیدگان فرا می خواند.

قبلی بعدی