پاكدامنى زيور تهيدستى ، و شكر گزارى زيور بى نيازى (ثروتمندى) است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  هنگامی که محمد بن ابی بکر را به مصر می فرستاد ( خطبه شماره 67 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (67) (و من كلام له ( عليه السلام  ) لما قلد محمد ابن أبي بكر مصر فملكت عليه و قتل

  1. وَ قَدْ أَرَدْتُ تَوْلِيَةَ مِصْرَ هَاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ
  2. وَ لَوْ وَلَّيْتُهُ إِيَّاهَا لَمَا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَةَ
  3. وَ لَا أَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَةَ
  4. بِلَا ذَمٍّ لِمُحَمَّدِ ابْنِ أَبِي بَكْرٍ
  5. فَلَقَدْ كَانَ إِلَيَّ حَبِيباً
  6. وَ كَانَ لِي رَبِيباً

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) هنگامى كه، محمد بن ابى بكر را فرمانرواى مصر نمود و بر او شوريدند و مصر را از كفش به در آوردند و خودش را كشتند، فرمود:

  1. من مى خواستم امارت مصر را به هاشم بن عتبه دهم.
  2. اگر او را به مصر فرستاده بودم، عرصه را براى آنها خالى نمى گذاشت
  3. و مجالشان نمى داد، كه چنان فرصتى به دست آوردند.
  4. نمى خواهم محمد را نكوهش كنم.
  5. محمد محبوب من بود
  6. و فرزند خوانده ام.
قبلی بعدی