متن عربی

84- و من خطبة له (علیه السلام) و فیها صفات ثمان من صفات الجلال:
وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیک لَهُ الْأَوَّلُ لَا شَی‏ءَ قَبْلَهُ وَ الْآخِرُ لَا غَایةَ لَهُ لَا تَقَعُ الْأَوْهَامُ لَهُ عَلَی صِفَةٍ وَ لَا تُعْقَدُ الْقُلُوبُ مِنْهُ عَلَی کیفِیةٍ وَ لَا تَنَالُهُ التَّجْزِئَةُ وَ التَّبْعِیضُ وَ لَا تُحِیطُ بِهِ الْأَبْصَارُ وَ الْقُلُوبُ.
و منها : فَاتَّعِظُوا عِبَادَ اللَّهِ بِالْعِبَرِ النَّوَافِعِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْآی السَّوَاطِعِ وَ ازْدَجِرُوا بِالنُّذُرِ الْبَوَالِغِ وَ انْتَفِعُوا بِالذِّکرِ وَ الْمَوَاعِظِ فَکأَنْ قَدْ عَلِقَتْکمْ مَخَالِبُ الْمَنِیةِ وَ انْقَطَعَتْ مِنْکمْ عَلَائِقُ الْأُمْنِیةِ وَ دَهِمَتْکمْ مُفْظِعَاتُ الْأُمُورِ وَ السِّیاقَةُ إِلَی الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ فَکلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِیدٌ سَائِقٌ یسُوقُهَا إِلَی مَحْشَرِهَا وَ شَاهِدٌ یشْهَدُ عَلَیهَا بِعَمَلِهَا.
و منها فی صفة الجنة
دَرَجَاتٌ مُتَفَاضِلَاتٌ وَ مَنَازِلُ مُتَفَاوِتَاتٌ لَا ینْقَطِعُ نَعِیمُهَا وَ لَا یظْعَنُ مُقِیمُهَا وَ لَا یهْرَمُ خَالِدُهَا وَ لَا یبْأَسُ سَاکنُهَا.

متن فارسی

در توحید و موعظه
از جمله خطبه ای است از امیرمومنان علیه السلام: 
و گواهی می دهم که جز او خدایی نیست، تنها است و شریکی ندارد، اولی است که قبل از او هیچ چیز وجود نداشته و آخری است که انتهایی برای او نخواهد بود، وهمها و گمانها به درک هیچیک از صفات او نمی رسد و هیچ کیفیتی از او در دلها نقش نمی بندد، جزء جزء کردن و بعضی از وجود وی را جدا دانستن به ذات مقدس او راه ندارد، چشمها و دلها نیز نمی تواند به او احاطه داشته باشد.
 از همین خطبه است: ای بندگان خدا، از امور سودمند و عبرت انگیز پند بگیرید و از نشانه های روشن و درخشان وی (یعنی خدا) عبرت بیاموزید ، از آنچه با بیانی بسیار رسا از ارتکاب آن بیم داده شده اید، منع پذیر باشید، از یادآوریها و موعظه ها، سود ببرید (چنان باشید که) گویی چنگالهای مرگ به شما آویخته و رشته آرزوهایتان از هم گسیخته و اموری بسیار سخت و ناراحت کننده، شما را فرا گرفته است ، (همچنین) رانده شدن به محلی را که به آن وارد می شوید (یعنی صحرای محشر) به نظر آورید، (که در این حال) دو فرشته با هر کس خواهد بود، یکی او را به صحرای محشر می راند و دیگری شاهدی است که به عمل او شهادت می دهد.
 از همین خطبه است 
در وصف بهشت: در بهشت مراتبی است هر یک از دیگری برتر و منزلتهایی است با یکدیگر متفاوت، نعمتهای آن هرگز قطع نمی شود و ساکنان آن به محل دیگری کوچ نمی کنند، در زندگی جاودانه آن پیری راه ندارد و بدبختی و بیچارگی به ساکنان آن راه نمی یابد.