متن عربی
125.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام في التَّحْكِيمِ وَ ذلِكَ بَعْدَ سَمَاعِهِ لِأَمْرِ الحَكَمَیْنِ
- إِنَّا لَمْ نُحَكِّمِ الرِّجَالَ، وَ إِنَّمَا حَكَّمْنَا الْقُرْآنَ.
- هذَا الْقُرْآنُ إِنَّمَا هُوَ خَطٌّ مَسْتُورٌ بَيْنَ الدَّفَّتَيْنِ،
- لا يَنْطِقُ بِلِسَانٍ، وَ لاَبُدَّ لَهُ مِنْ تَرْجُمَانٍ.
- وَ إِنَّمَا يَنْطِقُ عَنْهُ الرِّجَالُ.
- وَ لَمَّا دَعَانَا الْقَوْمُ إِلَى أَنْ نُحَكِّمَ بَیْنَنَا الْقُرْآنَ لَمْ نَکُنِ الْفَرِیقَ الْمُتَوَلِّیَ عَنْ کِتَابِ اللّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى،
- وَ قَدْ قَالَ اللّهُ سُبْحَانَهُ: «فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ».
- فَرَدُّهُ إِلَى اللّهِ أَنْ نَحْکُمَ بِکِتَابِهِ، وَرَدُّهُ إِلَى الرَّسُولِ أَنْ نَأْخُذَ بِسُنَّتِهِ؛
- فَإِذَا حُکِمَ بِالصِّدْقِ فِی کِتَابِ اللّهِ، فَنَحْنُ أَحَقُّ النَّاسِ بِهِ،
- وَ إِنْ حُکِمَ بِسُنَّةِ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ،
- فَنَحْنُ أَحَقُّ النَّاسِ وَ أَوْلاَهُمْ بِهَا.
- وَ أَمَّا قَوْلُکُمْ: لِمَ جَعَلْتَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُمْ أَجَلاً فِی التَّحْکِیمِ؟
- فَإِنَّمَا فَعَلْتُ ذَلِکَ لِیتَبَیَّنَ الْجَاهِلُ، وَ یَتَثَبَّتَ الْعَالِمُ؛
- وَ لَعَلَّ اللّهَ أَنْ یُصْلِحَ فِی هذِهِ الْهُدْنَةِ أَمْرَ هذِهِ الْاُمَّةِ؛
- وَ لاَتُؤْخَذُ بِأَکْظَامِهَا، فَتَعْجَلَ عَنْ تَبَیُّنِ الْحَقِّ، وَ تَنْقَادَ لِاَوَّلِ الْغَیِّ.
- إِنَّ أَفْضَلَ النَّاسِ عِنْدَ اللّهِ مَنْ کَانَ الْعَمَلُ بِالْحَقِّ أَحَبَّ إِلَیْهِ وَ إِنْ نَقَصَهُ وَ کَرَثَهُ مِنَ الْبَاطِلِ
- وَ إِنْ جَرَّ إِلَیْهِ فَائِدَةً وَ زَادَهُ.
- فَأَیْنَ یُتَاهُ بِکُمْ! وَ مِنْ أَیْنَ أُتِیتُمْ!
- اسْتَعِدُّوا لِلْمَسِیرِ إِلَى قَوْمٍ حَیَارَى عَنِ الْحَقِّ لا یُبْصِرُونَهُ،
- وَ مُوزَعِینَ بِالْجَوْرِ لا یَعْدِلُونَ بِهِ، جُفَاةٍ عَنِ الْکِتَابِ، نُکُبٍ عَنِ الطَّرِیقِ.
- مَا أَنْتُمْ بِوَثِیقَةٍ یُعْلَقُ بِهَا، وَ لا زَوَافِرَ عِزٍّ یُعْتَصَمُ إِلَیْهَا.
- لَبِئْسَ حُشَّاشُ نَارِ الْحَرْبِ أَنْتُمْ!
- أُفٍّ لَکُمْ! لَقَدْ لَقِیتُ مِنْکُمْ بَرْحاً،
- یَوْماً أُنَادِیکُمْ وَ یَوْماً أُنَاجِیکُمْ،
- فَلا أَحْرَارُ صِدْقٍ عِنْدَ النِّدَاءِ،
- وَ لا إِخْوَانُ ثِقَةٍ عِنْدَ النَّجَاءِ!
متن فارسی
125.از سخنان آن حضرت است درباره مسئله حکمیّت بعد از شنیدن گفتگوى بعضى در مورد آن
- علل پذیرش حکمیت: ما افراد را حَکَم قرار ندادیم، بلکه فقط قرآن را به حکمیّت برگزیدیم،
- ولى قرآن خطوطى است که در میان دو جلد قرار گرفته
- و سخن نمى گوید، بلکه نیازمند ترجمان است،
- و تنها انسان ها (ى آگاه) مى توانند از آن سخن بگویند
- (بنابراین) هنگامى که آن قوم (شامیان) ما را دعوت کردند که قرآن میان ما و آن ها حَکَم باشد ما گروهى نبودیم که به کتاب خداوند سبحان، پشت کنیم
- در حالى که مى فرماید: «اگر در چیزى اختلاف کردید آن را به خدا و رسولش بازگردانید» (و از آن ها نظر بخواهید).
- بازگرداندن به خدا این است که به کتابش حکم کنیم و ارجاع به رسول الله (صلی الله علیه و آله) این است که به سنتش عمل کنیم،
- و اگر درباره کتاب خدا به درستى حکم شود ما سزاوارترین مردم به پذیرش آن هستیم
- و اگر به سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) حکم شود
- نیز ما از همه (پیشگام تر و) شایسته تر و سزاوارتریم که به سنت او عمل کنیم.
- این که مى گویید: چرا میان خودت و آن ها (حکمین) ضرب الاجلى براى حکمیّت قرار دادى؟
- تنها به این دلیل بود که ناآگاهان در جستجوى حقیقت برآیند و آن ها که آگاه اند به مطالعه و مشورت پردازند (و تمام جوانب مسئله را روشن کنند)
- شاید خداوند در این فاصله کار این امّت را اصلاح کند و راه تحقیق بر آن ها بسته نشود؛
- در جستجوى حق عجله نکنند و تسلیم نخستین فکر گمراه کننده نشوند.
- (بدانید!) برترین مردم در پیشگاه خدا کسى است که عمل به حق، نزد او محبوب تر از باطل باشد،
- هر چند این کار از نفع او بکاهد و مشکلاتى براى او پیش آورد، و باطل، منافعى را متوجه او کند، و بر سود او بیفزاید.
- چرا حیران و سرگردانتان مى کنند و چرا شما را فریب داده، تسلیم شیطان کرده اند؟
- دعوت به جهاد: آماده شوید! براى حرکت به سوى قومى که از حق روى گردان اند، حق را نمى بینند
- و به ظلم و جور تشویق شده اند، (لذا) هیچ گاه از آن بازنمى گردند، افرادى که از کتاب خدا فاصله گرفته و از راه راست منحرف گشته اند(هر چند قرآن ها را بر سر نیزه کردند، و دم از حاکمیت قرآن زدند).
- (افسوس که) شما ریسمان محکمى نیستید که بتوان به آن چنگ زد و یاران نیرومندى نیستید که بتوان به آن ها تکیه کرد
- و بد وسیله اى هستید براى افروختن آتش جنگ (و آغاز کردن جهاد با دشمن)؛
- اُف بر شما! چه ناراحتى هایى از شما کشیدم،
- یک روز با صداى رسا با شما سخن مى گویم و روز دیگر آهسته و به صورت نجوا.
- نه آزادگان راستگویى به هنگام فریاد رسا هستید
- و نه برادران مطمئن و رازدارى به هنگام نجوا.
قبلی بعدی
