اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >   عاقبت غرور رياست ( حکمت شماره 473 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

473- وَ قَالَ (عليه السلام) :
إِنَّ لِبَنِي أُمَيَّةَ مِرْوَداً يَجْرُونَ فِيهِ وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ ثُمَّ كَادَتْهُمُ الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ.
 قال الرضي : و المرود هنا مفعل من الإرواد و هو الإمهال و الإظهار و هذا من أفصح الكلام و أغربه فكأنه (عليه السلام) شبه المهلة التي هم فيها بالمضمار الذي يجرون فيه إلى الغاية فإذا بلغوا منقطعها انتقض نظامهم بعدها .


متن فارسی

ص   1042
براى بنى اميه ميدان و فرصتى است كه در آن مى تازند و بطور حتم بزودى ميان آنان اختلاف بوجود مى آيد سپس اگر كفتارها بخواهند بر آنها تسلط يابند مى توانند. توضيح: سيد رضى (ره) مى نويسد اين مطلب از فصيح ترين و عجيب ترين كلمات است، زيرا فرصت زمان را براى بنى اميه به ميدان مسابقه و رسيدن به جايزه تشبيه كرده است و اين مطلب تشبيه جالبى است.

 

قبلی بعدی