اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  راه توبه ( حکمت شماره 299 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

299. و قال (علیه السلام):

  1. مَا أَهَمَّنِی ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ .
  2. حَتَّى أُصَلِّىَ رَکْعَتَیْنِ وَ أَسْأَلَ اللّهَ الْعَافِیَةَ.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. گناهى که پس از آن به اندازه دو رکعت نماز مهلت برایم باشد مرا نگران نمى کند
  2. چرا که (در این نماز یا پس از آن، عفو و) عافیت را از خدا مى طلبم (و توبه مى کنم).
قبلی بعدی