(آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آن يك دشمن ، و از ما يك دوست كم شد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  دفاع امام عليه السلام در برابر قاضى خود ( نامه شماره 78 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید

متن عربی

78-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى أبي موسى الأشعري جوابا في أمر الحكمين، ذكره سعيد بن يحيى الأموي في كتاب "المغازي":
فَإِنَّ النَّاسَ قَدْ تَغَيَّرَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ عَنْ كَثِيرٍ مِنْ حَظِّهِمْ فَمَالُوا مَعَ الدُّنْيَا وَ نَطَقُوا بِالْهَوَى وَ إِنِّي نَزَلْتُ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ مَنْزِلًا مُعْجِباً اجْتَمَعَ بِهِ أَقْوَامٌ أَعْجَبَتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ وَ أَنَا أُدَاوِي مِنْهُمْ قَرْحاً أَخَافُ أَنْ يَكُونَ عَلَقاً وَ لَيْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ عَلَى جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله عليه وآله ) وَ أُلْفَتِهَا مِنِّي أَبْتَغِي بِذَلِكَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ كَرَمَ الْمَآبِ وَ سَأَفِي بِالَّذِي وَأَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ إِنْ تَغَيَّرْتَ عَنْ صَالِحِ مَا فَارَقْتَنِي عَلَيْهِ فَإِنَّ الشَّقِيَّ مَنْ حُرِمَ نَفْعَ مَا أُوتِيَ مِنَ الْعَقْلِ وَ التَّجْرِبَةِ وَ إِنِّي لَأَعْبَدُ أَنْ يَقُولَ قَائِلٌ بِبَاطِلٍ وَ أَنْ أُفْسِدَ أَمْراً قَدْ أَصْلَحَهُ اللَّهُ فَدَعْ مَا لَا تَعْرِفُ فَإِنَّ شِرَارَ النَّاسِ طَائِرُونَ إِلَيْكَ بِأَقَاوِيلِ السُّوءِ وَ السَّلَامُ .


متن فارسی

ص   841
امام عليه السلام در جواب به نامه ابو موسى اشعرى كه از مركزى كه
ص   842
براى قضاوت در نظر گرفته و نوشته بود-  به نقل كتاب المغازى نوشته سعيد بن يحيى اموى-  چنين نوشت:

جاى ترديد نيست كه بسيارى از مردم بر اثر از دست دادن منافع فراوان خود تغيير كرده باشند و بدنيا رو آورده و از روى هواى نفس سخن گفته باشند. من نسبت بموضوع قضاوت شما در مرحله عجيبى قرار گرفتم. دسته اى از مردم جمع شده بودند كه همه خودخواه بودند و مغرور. و من ناگزير شدم دمل چركينى از آنان معالجه كنم كه مى ترسم خون در آن ببندد (و مداوا سخت تر شود.) توجه داشته باش كه در ميان مردم كسى علاقمندتر از من باتحاد و الفت ميان ملت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلم يافت نمى شود. من براى اين علاقه باتحاد، به ثواب خدا و انجام شايسته چشم دوخته ام. من به آن چه وعده دادم بزودى وفا ميكنم هر چند تو دست از شايستگى خود بردارى، زيرا بدبخت كسى است كه از نفع عقل و تجربه اى كه در اختيار دارد محروم گردد. من بطور قاطع از حرف هاى پوچ ديگران بيزارم و از اخلال در كارى كه خدا آن را اصلاح كرده است متنفرم. وظيفه ات اين است در كارى كه اطلاع ندارى دخالت نكنى، زيرا مردم رذل با حرف هاى ناروا بجان تو مى افتند. و السلام.

قبلی بعدی