متن عربی

217- و من كلام له ( علیه السلام ) فی وصف السالك الطریق إلى اللّه سبحانه :
قَدْ أَحْیا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِیلُهُ وَ لَطُفَ غَلِیظُهُ وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِیرُ الْبَرْقِ فَأَبَانَ لَهُ الطَّرِیقَ وَ سَلَكَ بِهِ السَّبِیلَ وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَى بَابِ السَّلَامَةِ وَ دَارِ الْإِقَامَةِ وَ ثَبَتَتْ رِجْلَاهُ بِطُمَأْنِینَةِ بَدَنِهِ فِی قَرَارِ الْأَمْنِ وَ الرَّاحَةِ بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ أَرْضَى رَبَّهُ .
 

متن فارسی

در وصف سالکان
قسمتی از یکی از سخنان امیرالمومنین علیه السلام است (درباره عارف و خداشناس):
 به تحقیق او، عقل خویش را (با شناختن حق) زنده ساخت و (با مجاهدت در راه حق) نفس اماره خود را میراند، تا آن حد که بدن بزرگ و تنومند وی باریک و ضعیف شد و خلق و خوی خشن او، نرم و لطیف گردید، یک روشنایی پر نور (از نور الهی) برای او برق زد و درخشید، پس راه درست را در مقابل وی آشکار کرد و او به کمک آن روشنایی، راه حق را پیمود، (درهای سعادت به روی او باز شد) و هر دری و مقامی، وی را به دری بالاتر و مقامی بهتر حواله می داد تا او را به در و مقام سلامت و سرای نعمت جاودانی رساندند و با آرامش تن او، دو پای وی در قرارگاه امن و آسایش ثابت و پابرجا شد و این امور از این روی بود که قلبش را در مجاهدت و برای شناخت حق به کار برد و خدای خویش را خشنود ساخت.