61 - حفاظت از دشمن |
71 - شناخت، انگيزه درود |
81 - کالبد شکافي دنيا |
|
62 - دنيا در ديدگاه خردمندان |
72 - اخبار غيبي آن حضرت |
82 - سرگذشت انسان |
|
63 - دنيا خانه اصليتان نيست |
73 - سکوت براي حفظ وحدت |
83 - بدترين سخن، دروغ است |
|
64 - گوشه اي از عظمت بيکرانه الهي |
74 - پرهيز از اتّهام |
84 - معرفت ذات و صفات الهي |
|
65 - فنّ آوري نظامي |
75 - آينه رشد و کمال |
85 - تصوير راه خير و شر |
|
66 - توطئه پس از پيامبر صلي الله... |
76 - حق، گرفتني است |
86 - نشانه هاي بندگان وارسته |
|
67 - سقوط مصر و شهادت محمّد بن ابي... |
77 - در طلب عفو و بخشايش |
87 - امام و رهبر، استوانه وحدت و... |
|
68 - چرا حق را نشناسيد |
78 - در باره علم نجوم |
88 - غروب جاهليت و سپيده دم اسلام |
|
69 - نفرين بر حق ناشناسان |
79 - درباره زنان |
89 - به خدا پناه بريد و بر او... |
|
70 - ياران حق نشناس |
80 - تفسير پارسايي و پرهيزکاري |
90 - شناخت الهي |
|
61 - نامه به کميل بن زياد |
68 - به سلمان فارسی |
74 - پيمان ميان ربيعه و يمن |
|
62 - به مردم مصر |
69 - به حارث همدانی |
75 - به معاويه |
|
63 - به ابوموسی اشعری |
70 - به سهل بن حنيف انصاري |
76 - به عبدالله بن عباس |
|
64 - به معاويه |
71 - به منذر بن الجارود |
77 - به عبدالله بن عباس |
|
65 - به معاويه |
72 - به عبدالله بن عباس |
78 - به ابوموسی اشعری |
|
66 - به عبدالله بن عباس |
73 - به معاويه |
79 - به سرداران سپاه |
|
67 - به قثم بن عباس |
|
61 - درندگى زبان |
71 - کم حرفى و عقل |
81 - آدمى و دانسته هايش |
|
62 - زن و آزاردهى |
72 - گذر روزگار |
82 - پنج توصيه مهم |
|
63 - نقش وساطت |
73 - بايسته هاى پيشوا |
83 - پاسخ به چاپلوسى |
|
64 - سواران خواب آلود |
74 - به سوى مرگ |
84 - نجات يافتگان جنگ |
|
65 - از دست دادن دوست |
75 - دو قاعده |
85 - تظاهر به دانايى |
|
66 - درخواست از نااهل |
76 - سنجش کارها |
86 - انديشه پير |
|
67 - بخشش اندک |
77 - دور ساختن دنيا |
87 - استغفار و بخشايش |
|
68 - زينت ها |
78 - قضاو قدر |
88 - امان از عذاب |
|
69 - رضا به بوده ها |
79 - ايمان و حکمت |
89 - ارتباط با خدا |
|
70 - انحراف در جاهل |
80 - گمشده مومن |
90 - فقيه راستين |
153- وَ قَالَ (عليه السلام): الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ کالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى کلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِهِ .
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: هر کس به عمل قومى راضى باشد، همچون کسى است که در آن عمل با آن قوم شرکت داشته و هر که در امر باطلى داخل گردد، داراى دو گناه است: گناه مربوط به انجام آن امر باطل و گناه راضى بودن به آن.
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
