متن عربی

56-  و من كلام له (عليه السلام) يصف أصحاب رسول الله و ذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح :
وَ لَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله) نَقْتُلُ آبَاءَنَا وَ أَبْنَاءَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا مَا يَزِيدُنَا ذَلِكَ إِلَّا إِيمَاناً وَ تَسْلِيماً وَ مُضِيّاً عَلَى اللَّقَمِ وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الْأَلَمِ وَ جِدّاً فِي جِهَادِ الْعَدُوِّ وَ لَقَدْ كَانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَ الْآخَرُ مِنْ عَدُوِّنَا يَتَصَاوَلَانِ تَصَاوُلَ الْفَحْلَيْنِ يَتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا أَيُّهُمَا يَسْقِي صَاحِبَهُ كَأْسَ الْمَنُونِ فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنَا مِنَّا فَلَمَّا رَأَى اللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ وَ أَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصْرَ حَتَّى اسْتَقَرَّ الْإِسْلَامُ مُلْقِياً جِرَانَهُ وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ وَ لَعَمْرِي لَوْ كُنَّا نَأْتِي مَا أَتَيْتُمْ مَا قَامَ لِلدِّينِ عَمُودٌ وَ لَا اخْضَرَّ لِلْإِيمَانِ عُودٌ وَ ايْمُ اللَّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً .

متن فارسی

در ركاب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله پدران، فرزندان، برادران و
ص   113
عموهاى خود را (در جنگ) مى كشتيم (چون كافر بودند) و اين حوادث (نه تنها براى ما ضعف نمى آورد بلكه) برايمان، تسليم بودن ما، پيمودن راه هدف، صبر در برابر سوزش دردها و كوشش در جنگ با دشمن را براى ما مى افزود . در زمان رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله يك نفر مسلمان با يك نفر دشمن مانند دو قوچ شاخ به شاخ مى شدند و خود را براى نابودى آماده مى ساختند تا ببينند كداميك مى توانند حريف خود را از پاى در آورند، يك مرتبه ما پيروز مى شديم و مورد ديگرى دشمن . آن گاه كه خدا ما را در فداكارى صادق ديد دشمنمان را ذليل ساخت و ما را پيروز گردانيد و سرانجام، اسلام پيروز شد و در جايگاه خود قرار گرفت . بجان خود سوگند اگر در صدر اسلام هم وضع ما مثل شما بود نه ستون دين استوار مى گرديد و نه درخت اسلام رشد پيدا مي كرد . بخدا سوگند روش شما خون ريزى فراوان همراه پشيمانى زياد در پيش دارد .