متن عربی

424- وَ قَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ ( عليهما السلام ) :لَا تُخَلِّفَنَّ وَرَاكَ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا فَإِنَّكَ تَخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ بِهِ وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقِيَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ فَكُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ حَقِيقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ .
قال الرضي : وَ يُرْوَى هَذَا الْكَلَامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَ هُوَ :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الَّذِي فِي يَدِكَ مِنَ الدُّنْيَا قَدْ كَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَكَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلٍ بَعْدَكَ وَ إِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ رَجُلٍ عَمِلَ فِيمَا جَمَعْتَهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ بِهِ أَوْ رَجُلٍ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقِيتَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ أَهْلًا أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ وَ لَا أَنْ تَحْمِلَ لَهُ عَلَى ظَهْرِكَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ وَ لِمَنْ بَقِيَ رِزْقَ اللَّهِ .

متن فارسی

ص   1024
امام عليه السلام به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود: فرزندم از دنيا براى پس از خود چيزى مگذار، زيرا براى يكى از اين دو دسته به ارث مى گذارى: كسى كه مالت را در اطاعت خدا صرف ميكند در نتيجه، او سعادت را به چيزى بدست آورده كه تو به جهت آن شقاوت را بدست آورده اى و يا كسى كه مالت را در معصيت خدا صرف ميكند و بوسيله ى ثروتى كه تو براى او گذاشته اى شقاوت مى يابد در نتيجه تو به گناهش كمك كرده اى، هيچكدام از اين دو دسته سزاوارتر از خودت نيستند كه آنها را مقدم بيندازى بر خودت. اين مطلب بطور ديگرى هم نقل شده است: پس از حمد الهى آنچه از دنيا در دست توست قبلا مال ديگران بوده و پس از تو به ديگران مى رسد و تو براى يكى از دو نفر جمع ميكنى. كسى كه جمع شده ات را در كار خير صرف ميكند و سعادت پيدا ميكند به چيزى كه تو براى آن بدبخت شدى. يا كسى كه جمع شده ى تو را در نافرمانى خدا صرف ميكند و به سبب آنچه براى او جمع كرده اى سقوط ميكند و هيچكس از اين دو دسته شايستگى ندارند كه آنان را بر خودت مقدم اندازى، يا گناهشان را بر گردنت بيندازى بنا بر اين نسبت به گذشتگان طلب آمرزش كن و براى بازماندگان رزق خدا را بخواه.