آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به مصقله بن هبيره ( نامه شماره 43 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

43.و من کتاب له (علیه السلام) إلی مصقلة بن هبيرة الشيباني و هو عامله علی أردشير خُرة :
بَلَغَنِي عَنْک أَمْرٌ إِنْ کنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ أَسْخَطْتَ إِلَهَک وَ عَصَيْتَ إِمَامَک أَنَّک تَقْسِمُ فَيْ‏ءَ الْمُسْلِمِينَ الَّذِي حَازَتْهُ رِمَاحُهُمْ وَ خُيُولُهُمْ وَ أُرِيقَتْ عَلَيْهِ دِمَاؤُهُمْ فِيمَنِ اعْتَامَک مِنْ أَعْرَابِ قَوْمِک فَوَالَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَئِنْ کانَ ذَلِک حَقّاً لَتَجِدَنَّ لَک عَلَيَّ هَوَاناً وَ لَتَخِفَّنَّ عِنْدِي مِيزَاناً فَلَا تَسْتَهِنْ بِحَقِّ رَبِّک وَ لَا تُصْلِحْ دُنْيَاک بِمَحْقِ دِينِک فَتَکونَ مِنَ الْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا أَلَا وَ إِنَّ حَقَّ مَنْ قِبَلَک وَ قِبَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ فِي قِسْمَةِ هَذَا الْفَيْ‏ءِ سَوَاءٌ يَرِدُونَ عِنْدِي عَلَيْهِ وَ يَصْدُرُونَ عَنْهُ .

 


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به مصقله بن هبيره شيبانی، عامل آن حضرت در ناحيه اردشير خره:

درباره کاری که از تو سر زده، خبری به من رسيده که اگر تو چنين کاری را انجام داده باشی، پس به راستی خدای خود را به خشم آورده ای و امام خويش را غضبناک ساخته ای: تو غنيمت مسلمانان را که نيزه و اسبهای ايشان، آن را به دست آورده و برای آن، خونهای آنان ريخته شده، در ميان اعرابی از قبيله ات که تو را به سروری و رياست خود برگزيده اند، قسمت کرده ای، پس، قسم به خدايی که دانه را شکافت و انسان را (يا جان را) آفريد، هر آينه اگر اين خبر راست و حقيقی بوده باشد، هر آينه و به يقين، از طرف من خواری و زبونی خواهی يافت و هر آينه و به يقين، کفه ترازويت در نزد من سبک خواهد شد (از ارزش تو در نزد من کاسته خواهد شد) بنابر آنچه گفته شد، حق پروردگارت را خوار و حقير مشمار و دنيای خود را با از ميان بردن دينت، اصلاح مکن که در اين صورت از زيانکارترين مردم از جهت عمل، خواهی بود، آگاه باش و بدان که حق کسانی که در نزد تو هستند و کسانی که نزد ما هستند، در تقسيم اين غنيمت برابر است، که همچو ن افرادی که برای آب برداشتن به کنار رودخانه می روند در نزد من می آيند و پس از دريافت سهم خود خارج می گردند و تفاوتی ميان هيچيک از ايشان نيست.

 

قبلی بعدی