اى اسيران آرزوها ، بس كنيد! زيرا صاحبان مقامات دنيا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند، اى مردم كار تربيت خود را خود بر عهده گيريد، و نفس را از عادت هايى كه به آن حرص دارد باز گردانيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به عبدالله بن عباس ( نامه شماره 35 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

35.و من کتاب له (علیه السلام) إلی عبد الله بن العباس بعد مقتل محمد بن أبي بکر :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مِصْرَ قَدِ افْتُتِحَتْ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي بَکرٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَدِ اسْتُشْهِدَ فَعِنْدَ اللَّهِ نَحْتَسِبُهُ وَلَداً نَاصِحاً وَ عَامِلًا کادِحاً وَ سَيْفاً قَاطِعاً وَ رُکناً دَافِعاً وَ قَدْ کنْتُ حَثَثْتُ النَّاسَ عَلَی لَحَاقِهِ وَ أَمَرْتُهُمْ بِغِيَاثِهِ قَبْلَ الْوَقْعَةِ وَ دَعَوْتُهُمْ سِرّاً وَ جَهْراً وَ عَوْداً وَ بَدْءاً فَمِنْهُمُ الْآتِي کارِهاً وَ مِنْهُمُ الْمُعْتَلُّ کاذِباً وَ مِنْهُمُ الْقَاعِدُ خَاذِلًا أَسْأَلُ اللَّهَ تَعَالَی أَنْ يَجْعَلَ لِي مِنْهُمْ فَرَجاً عَاجِلًا فَوَاللَّهِ لَوْ لَا طَمَعِي عِنْدَ لِقَائِي عَدُوِّي فِي الشَّهَادَةِ وَ تَوْطِينِي نَفْسِي عَلَی الْمَنِيَّةِ لَأَحْبَبْتُ أَلَّا أَلْقَی مَعَ هَؤُلَاءِ يَوْماً وَاحِداً وَ لَا أَلْتَقِيَ بِهِمْ أَبَداً .
 


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به عبدالله بن عباس، بعد از کشته شدن محمد پسر ابوبکر:

اما بعد از ستايش خدا و درود بر پيامبر (صلی الله عليه و آله ) پس (بدانکه) همانا مصر (به دست عمروعاص و سپاه معاويه) فتح شد و محمد پسر ابوبکر که رحمت خدا بر او باد به تحقيق به شهادت رسيد، که پاداش شهادت او را در نزد خدا به حساب می آوريم، او فرزندی خيرخواه و کارگزاری سخت کوش و شمشيری برنده و ستونی محکم و جلوگير (از سختيها) بود، همانا من، مردم را برای پيوستن به او برانگيختم و قبل از اينکه واقعه شهادت او پيش آيد ياری کردن از او را به آنان (يعنی مردم) فرمان دادم، و نهانی و آشکارا، بعضی را دوباره و بعضی ديگر را نخستين بار به فريادرسی او دعوت کردم (يا اينکه دعوت خود را دوباره آغاز نمودم) پس از اين بعضی از ايشان آمدند ليکن با کراهت و با بی ميلی، بعضی ديگر به دليلها و بهانه های دورغين توسل جستند، برخی نيز خودداری می کردند و به ياری او بر نمی خاستند.
 از خدا درخواست می کنم که فرجی و گشايشی شتابان برای من قرار دهد تا از سر و کار داشتن با اين مردم، رها گردم، که به خدا قسم اگر علاقه شديد من به شهادت در هنگام برخورد با دشمنان و پابرجا ساختن و آمادگی خود برای مرگ نبود، هر آينه دوست می داشتم که حتی يک روز هم با اين گروه به سر نبرم و هرگز با آنها ملاقات نکنم.

 

قبلی بعدی