متن عربی

93- و من خطبة له (علیه السلام) و فیها یصف اللّه تعالی ثم یبین فضل الرسول الکریم و أهل بیته ثم یعظ الناس :
اللّه تعالی
فَتَبَارَک اللَّهُ الَّذِی لَا یبْلُغُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ لَا ینَالُهُ حَدْسُ الْفِطَنِ ، الْأَوَّلُ الَّذِی لَا غَایةَ لَهُ فَینْتَهِی وَ لَا آخِرَ لَهُ فَینْقَضِی.
و منها فی وصف الأنبیاء
فَاسْتَوْدَعَهُمْ فِی أَفْضَلِ مُسْتَوْدَعٍ وَ أَقَرَّهُمْ فِی خَیرِ مُسْتَقَرٍّ تَنَاسَخَتْهُمْ کرَائِمُ الْأَصْلَابِ إِلَی مُطَهَّرَاتِ الْأَرْحَامِ کلَّمَا مَضَی مِنْهُمْ سَلَفٌ قَامَ مِنْهُمْ بِدِینِ اللَّهِ خَلَفٌ.
رسول اللّه و آل بیته
حَتَّی أَفْضَتْ کرَامَةُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی إِلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) فَأَخْرَجَهُ مِنْ أَفْضَلِ الْمَعَادِنِ مَنْبِتاً وَ أَعَزِّ الْأَرُومَاتِ مَغْرِساً مِنَ الشَّجَرَةِ الَّتِی صَدَعَ مِنْهَا أَنْبِیاءَهُ وَ انْتَجَبَ مِنْهَا أُمَنَاءَهُ عِتْرَتُهُ خَیرُ الْعِتَرِ وَ أُسْرَتُهُ خَیرُ الْأُسَرِ وَ شَجَرَتُهُ خَیرُ الشَّجَرِ نَبَتَتْ فِی حَرَمٍ وَ بَسَقَتْ فِی کرَمٍ لَهَا فُرُوعٌ طِوَالٌ وَ ثَمَرٌ لَا ینَالُ فَهُوَ إِمَامُ مَنِ اتَّقَی وَ بَصِیرَةُ مَنِ اهْتَدَی سِرَاجٌ لَمَعَ ضَوْؤُهُ وَ شِهَابٌ سَطَعَ نُورُهُ وَ زَنْدٌ بَرَقَ لَمْعُهُ سِیرَتُهُ الْقَصْدُ وَ سُنَّتُهُ الرُّشْدُ وَ کلَامُهُ الْفَصْلُ وَ حُکمُهُ الْعَدْلُ أَرْسَلَهُ عَلَی حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ هَفْوَةٍ عَنِ الْعَمَلِ وَ غَبَاوَةٍ مِنَ الْأُمَمِ.
عظة الناس
اعْمَلُوا رَحِمَکمُ اللَّهُ عَلَی أَعْلَامٍ بَینَةٍ فَالطَّرِیقُ نَهْجٌ یدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ وَ أَنْتُمْ فِی دَارِ مُسْتَعْتَبٍ عَلَی مَهَلٍ وَ فَرَاغٍ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ الْأَقْلَامُ جَارِیةٌ وَ الْأَبْدَانُ صَحِیحَةٌ وَ الْأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ وَ التَّوْبَةُ مَسْمُوعَةٌ وَ الْأَعْمَالُ مَقْبُولَةٌ.

متن فارسی

در فضل رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم

قسمتی است از یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام: 
پس بزرگ و باعظمت است خدایی که همتها و فکرهای دور و عمیق به کنه ذات او نمی رسد و گمانهای هوشیارانه او را درک نمی کند ، خدایی که پایانی ندارد تا به انتها برسد، و انتهایی ندارد، تا سپری شود، 
(از همین خطبه است در وصف پیامبران) خداوند، پیامبران را در بهترین امانتگاهها به ودیعه نهاد و در نیکوترین قرارگاهها مستقر ساخت، صلبهای کریم، آنان را به رحم های پاک منتقل نمود، هر زمان که یکی از آنان در می گذشت، دیگری برای نگاه داری دین خدا، در جای او قرار می گرفت، تا آن گاه که لطف و کرامت خدای سبحان به محمد صلی الله علیه و آله منتهی شد، او را از بهترین اصلها و مکانها که نیکوترین و با ارزشترین روییدنیها از آن به دست می آید و از گرانقدرترین ریشه هایی که در زمینی کاشته شده، بیرون آورد، از درختی که پیغمبرانش را از آن جدا ساخت و امنای خود را از آن برگزید، اهل بیت او بهترین اهل بیتها و خاندان او، بهترین خاندانها، هستند، و درخت و اصلی که وی از آن بوجود آمده، نیکوترین درختها و اصلها است، در حرم رویید و در کرم بزرگواری، نمو کرد و بالید، شاخه هایی بلند دارد و کسی را به میوه آن دسترسی نیست، پس او، پیشوای پرهیزکاران و باعث راهنمایی هدایت شوندگان است، چراغی است که نور آن تابیده و ستاره درخشانی است که روشنایی آن ساطع و بلند گردیده، سرچشمه نوری است که روشنایی آن آشکار شده است، سیرت او میانه روی و استقامت و روش او رفتن به راه خداست کلام او جدا کننده حق از باطل و داوری او از روی عدالت است، خداوند، او را هنگامی فرستاد که از دیرباز، پیامبری نفرستاده بود و مردمان در انجام اعمال و تکالیف دچار لغزش گردیده و امتها گرفتار جهل و نادانی بودند، ای مردم، خدا رحمتتان کند، به نشانه های آشکاری که خداوند در برابرتان قرار داده، عمل کنید، که راهی واضح و روشن است و شما را به سرای آسایش (یعنی بهشت) دعوت می کند، و شما اکنون در سرایی هستید که می توانید در آن، رضای خدا را به دست آرید، و مهلت و فرصت و خاطری آسوده دارید، دفترهای اعمال، باز و قلمها جاری بدنها سالم و زبانها باز و آزاد، به توبه، گوش فرا داده می شود و کارهای نیک در نزد خدا پذیرفته است.