متن عربی

70- و من خطبة له (علیه السلام) فی ذم أهل العراق و فیها یوبخهم علی ترک القتال و النصر یکاد یتم ثم تکذیبهم له:
أَمَّا بَعْدُ یا أَهْلَ الْعِرَاقِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ کالْمَرْأَةِ الْحَامِلِ حَمَلَتْ فَلَمَّا أَتَمَّتْ أَمْلَصَتْ وَ مَاتَ قَیمُهَا وَ طَالَ تَأَیمُهَا وَ وَرِثَهَا أَبْعَدُهَا. أَمَا وَ اللَّهِ مَا أَتَیتُکمُ اخْتِیاراً وَ لَکنْ جِئْتُ إِلَیکمْ سَوْقاً وَ لَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّکمْ تَقُولُونَ عَلِی یکذِبُ قَاتَلَکمُ اللَّهُ تَعَالَی فَعَلَی مَنْ أَکذِبُ أَ عَلَی اللَّهِ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ أَمْ عَلَی نَبِیهِ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ کلَّا وَ اللَّهِ لَکنَّهَا لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْهَا وَ لَمْ تَکونُوا مِنْ أَهْلِهَا وَیلُ أُمِّهِ کیلًا بِغَیرِ ثَمَنٍ لَوْ کانَ لَهُ وِعَاءٌ وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ.
 

متن فارسی

در نکوهش مردم عراق
خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام در مذمت مردمان عراق: 
اما بعد- ای مردم عراق، پس همانا شما همچون زن بارداری هستید که حمل برداشت اما چون مدت حملش به سر رسید، بچه انداخت، شوهر و سرپرست او نیز از جهان رفت و مدت بیوه ماندن او به طول انجامید (و چون از بستگان نزدیک کسی را نداشت) دورترین بستگان وی وارث او شدند، بدانید و آگاه باشید که قسم به خدا، من از روی اختیار نزد شما نیامدم، لیکن از روی اضطرار و ناچاری به سوی شما آمدم، و هر آینه و به تحقیق به من خبر داده شده است که شما می گویید: علی دروغ می گوید، خدا با شما قتال کند، من بر چه کسی دروغ می بندم؟ آیا بر خدا دروغ می بندم؟ در حالی که من نخستین کسی هستم که به او ایمان آورده است یا بر پیغمبر خدا؟ در حالی که من نخستین کسی هستم که تصدیق پیغمبری او را کرده است، به خدا قسم چنین نیست، لیکن این سخنان، نوعی کلام است که شما از درک معنی آن به دورید و آن را در نمی یابید و اهل این گونه سخنان نیستید.
 چه بزرگ است آنچه من می دانم و از رسول فرا گرفته ام، من علم و حکمت را برای شما می پیمایم و در اختیارتان قرار می دهم بدون آنکه در برابر آن بها و قیمتی بخواهم، اگر ظرفی برای آن یافته شود، و لتعلمن نباه بعد حین (بعد از زمانی دیگر، به طور قطع و یقین از خبر آن آگاه خواهید شد).