اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  قوانين آسمانى ( حکمت شماره 260 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

260- وَ قَالَ (عليه السلام): کمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ.

 قال الرضي : و قد مضى هذا الکلام فيما تقدم إلا أن فيه هاهنا زيادة جيدة مفيدة.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: چه بسيار کسانى (گناهکارانى) که خداوند (براى اتمام حجت) به تدريج به آنها نيکى مى کند (اما) به عذاب و کيفر نزديکشان مى سازد  و چه بسيار کسانى که به خاطر گفتار نيک مردمان درباره ايشان، در فتنه قرار گرفته و خودپسند شده اند  و خداوندى که من او را از هر عيبى پاک و منزه مى دانم، هيچکس را مانند کسانى که به آنها، مهلت داده، آزمايش نکرده است.

 شريف رضى گويد: همانا، اين کلام، جلوتر نيز گذشت (کلام شماره   از اين ترجمه) جز اينکه در اينجا فزونى سودمندى در آن يافته مى شود.

قبلی بعدی