بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  حکومت جهاني حضرت مهدي ( حکمت شماره 208 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

208- وَ قَالَ (عليه السلام): لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيا عَلَينَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِک وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: دنيا، پس از چموشى و لگدپرانى، البته و به طور قطع، به ما باز مى گردد و مهربان خواهد شد،  به همانگونه که شتر بدخوى و گاز گيرنده (کسى را که شير آن را بدوشد، گاز مى گيرد) به بچه خود توجه مى کند و نسبت به آن مهربان است.

 اميرالمومنين (عليه السلام) به دنبال کلام مزبور اين آيه را تلاوت کرد: و نريد ان نمن على الذين استضعفوا فى الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين، (اراده ما بر اين امر تعلق گرفته است که بر کسانى که در زمين ضعيف شمارده شده اند، منت گذاريم، و احسان نماييم و آنان را پيشوايان و وارثان (زمين) قرار دهيم.)  

قبلی بعدی