متن عربی

197-  و من كلام له (عليه السلام) كلم به طلحة و الزبير بعد بيعته بالخلافة و قد عتبا عليه من ترك مشورتهما، و الاستعانة في الأمور بهما :
لَقَدْ نَقَمْتُمَا يَسِيراً وَ أَرْجَأْتُمَا كَثِيراً أَ لَا تُخْبِرَانِي أَيُّ شَيْ‏ءٍ كَانَ لَكُمَا فِيهِ حَقٌّ دَفَعْتُكُمَا عَنْهُ أَمْ أَيُّ قَسْمٍ اسْتَأْثَرْتُ عَلَيْكُمَا بِهِ أَمْ أَيُّ حَقٍّ رَفَعَهُ إِلَيَّ أَحَدٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ضَعُفْتُ عَنْهُ أَمْ جَهِلْتُهُ أَمْ أَخْطَأْتُ بَابَهُ. وَ اللَّهِ مَا كَانَتْ لِي فِي الْخِلَافَةِ رَغْبَةٌ وَ لَا فِي الْوِلَايَةِ إِرْبَةٌ وَ لَكِنَّكُمْ دَعَوْتُمُونِي إِلَيْهَا وَ حَمَلْتُمُونِي عَلَيْهَا فَلَمَّا أَفْضَتْ إِلَيَّ نَظَرْتُ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ مَا وَضَعَ لَنَا وَ أَمَرَنَا بِالْحُكْمِ بِهِ فَاتَّبَعْتُهُ وَ مَا اسْتَنَّ النَّبِيُّ (صلى الله عليه وآله) فَاقْتَدَيْتُهُ فَلَمْ أَحْتَجْ فِي ذَلِكَ إِلَى رَأْيِكُمَا وَ لَا رَأْيِ غَيْرِكُمَا وَ لَا وَقَعَ حُكْمٌ جَهِلْتُهُ فَأَسْتَشِيرَكُمَا وَ إِخْوَانِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ لَوْ كَانَ ذَلِكَ لَمْ أَرْغَبْ عَنْكُمَا وَ لَا عَنْ غَيْرِكُمَا. وَ أَمَّا مَا ذَكَرْتُمَا مِنْ أَمْرِ الْأُسْوَةِ فَإِنَّ ذَلِكَ أَمْرٌ لَمْ أَحْكُمْ أَنَا فِيهِ بِرَأْيِي وَ لَا وَلِيتُهُ هَوًى مِنِّي بَلْ وَجَدْتُ أَنَا وَ أَنْتُمَا مَا جَاءَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله) قَدْ فُرِغَ مِنْهُ فَلَمْ أَحْتَجْ إِلَيْكُمَا فِيمَا قَدْ فَرَغَ اللَّهُ مِنْ قَسْمِهِ وَ أَمْضَى فِيهِ حُكْمَهُ فَلَيْسَ لَكُمَا وَ اللَّهِ عِنْدِي وَ لَا لِغَيْرِكُمَا فِي هَذَا عُتْبَى. أَخَذَ اللَّهُ بِقُلُوبِنَا وَ قُلُوبِكُمْ إِلَى الْحَقِّ وَ أَلْهَمَنَا وَ إِيَّاكُمُ الصَّبْرَ.ثم قال (عليه السلام) : ‏رَحِمَ اللَّهُ رَجُلًا رَأَى حَقّاً فَأَعَانَ عَلَيْهِ أَوْ رَأَى جَوْراً فَرَدَّهُ وَ كَانَ عَوْناً بِالْحَقِّ عَلَى صَاحِبِهِ .

متن فارسی

ص   498
طلحه و زبير پس از بيعت با امام عليه السلام بحضرت اعتراض كردند كه چرا با آنان مشورت نمى شود و در اداره مملكت از آنان كمك نمى گيرد .امام عليه السلام در پاسخ آنان فرمود: كمى عصبانى شده ايد و زياد فاصله گرفته ايد چرا نمى گوئيد چه حقى داشته ايد كه از آن منع شده ايد چه سهمى داشته ايد كه من بخود اختصاص داده ام مسلمانان چه موضوعى را پيش من آورده اند كه در احقاق آن كوتاهى كرده، يا آنرا درك نكرده و يا در شناخت حق گمراه شده باشم . بخدا سوگند من نه به رياست ميل دارم و نه احتياجى به زمامدارى، اين شما بوديد كه مرا به رياست دعوت كرديد و آنرا در اختيار من گذاشتيد و آن گاه كه قدرت بمن رسيد، قرآن و مقررات آن در ديدگاه من است . من دستورهاى آنرا اجرا ميكنم از قوانينى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلم وضع نموده پيروى مى نمايم، نيازى به رأى شما و ديگرى ندارم و نه حكمى از روى نادانى صادر كرده ام كه مى بايد با شما و برادران ديگرم از مسلمانان مشورت كرده باشم . اگر چنين موردى بود نه شما را نا ديده مى گرفتم و نه ديگران را . اما اين كه گفتيد من سهم شما را از بيت المال طبق روش خلفا بپردازم بايد بگويم من بنظر خود و يا هواى نفس خويش دستورى نداده ام بلكه من و شما در اختيار مقرراتى
ص   499
هستيم كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلم آنرا تنظيم كرده است بنا بر اين، من در موضوعى كه خدا نظر داده و حكم آنرا صادر كرده نيازى بشما ندارم .
 از آنچه گفتم اين نتيجه را مى گيرم كه بخدا سوگند نه شما و نه غير شما دليلى بر ضرر من و انجام خلاف شرع نداريد .خدا قلبهاى ما و شما را بسوى حق بكشاند و بما و شما صبر عنايت نمايد . امام عليه السلام سپس فرمود: خدا رحمت كند كسى را كه حقى را ببيند و بآن كمك كند و يا ظلمى را ببيند و آنرا بر طرف گرداند و به ياوران حق كمك نمايد .