چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  یکی از روزهای جنگ صفین ( خطبه شماره 207 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

207.و من كلام ((له (علیه السلام):في بعض أيام صفين و قد رأى الحسن ابنه (علیه السلام)يتسرع إلى الحرب‏

امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلَامَ لَا يَهُدَّنِي فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهَذَيْنِ يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ (علیه السلام)عَلَى الْمَوْتِ لِئَلَّا يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم).

[قال السيد الشريف قو(له (علیه السلام)  املكوا عني هذا الغلام من أعلى الكلام و أفصحه‏]


متن فارسی

از یک سخن آن حضرت در یکی از روزهای جنگ صفین، که دید فرزندش حسن علیه  السلام به میدان جنگ می شتابد.

1.جلو این جوان را بگیرید تا برای رفتن به میدان دست از سر من بردارد، مبادا شهادت او پشت مرا بشکند، زیرا من از مرگ این دو - یعنی حسن و حسین (علیهما السلام)– دریغ می ورزم. تا مبادا با کشته شدن آنها نسل رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم)  بریده شود.

مؤلف: جمله ی  «ملکواعنی هذا الغلام» از نظر ادبی از برترین و شیواترین سخنان است.

قبلی بعدی