متن عربی

226- و من کلام له (علیه السلام) فی وصف بیعته بالخلافة:
 قال الشریف: و قد تقدم مثله بألفاظ مختلفة. 
وَ بَسَطْتُمْ یدِی فَکفَفْتُهَا وَ مَدَدْتُمُوهَا فَقَبَضْتُهَا ثُمَّ تَدَاککتُمْ عَلَی تَدَاک الْإِبِلِ الْهِیمِ عَلَی حِیاضِهَا یوْمَ وِرْدِهَا حَتَّی انْقَطَعَتِ النَّعْلُ وَ سَقَطَ الرِّدَاءُ وَ وُطِئَ الضَّعِیفُ وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النَّاسِ بِبَیعَتِهِمْ إِیای أَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغِیرُ وَ هَدَجَ إِلَیهَا الْکبِیرُ وَ تَحَامَلَ نَحْوَهَا الْعَلِیلُ وَ حَسَرَتْ إِلَیهَا الْکعَابُ.

متن فارسی

در توصیف بیعت مردم
از جمله کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که در آن به توصیف بیعت مردم با او برای خلافت می پردازد، و به تحقیق ، مانند این کلام، با اختلافاتی در لفظ، جلوتر ذکر شده است : 
و شما دستم را (برای بیعت با من) گشودید، اما من آن را بستم، پس از آن، شما دست مرا کشیدید و من آن را بستم و نگاه داشتم، آن گاه همچون شتران تشنه ای که در روز آب نوشیدنشان به برکه ها و حوضهای آب می رسند، به شدت بر من ازدحام کردید، که هر یک به دیگری پهلو می زد، تا آن حد که کفشها از هم گسیخته و پاره پاره شد، رداها از دوش فرو افتاد و ضعیفان پایمال گشتند، شادی مردم از بیعت با من به جایی رسید که کودکان و نوجوانان از آن خوشحال گردیدند و سالخوردگان و پیران، با پای لرزان و آهسته برای بیعت آمدند و بیمارانی که به زحمت راه می رفتند (راه رفتن را بر خود تحمیل کرده بودند) همچنین دختران دوشیزه و نو رسیده، با روی باز برای بیعت با من شتافتند.