متن عربی

74- و من کلام له (علیه السلام) لما بلغه اتهام بنی أمیة له بالمشارکة فی دم عثمان :
أَ وَ لَمْ ینْهَ بَنِی أُمَیةَ عِلْمُهَا بِی عَنْ قَرْفِی أَ وَ مَا وَزَعَ الْجُهَّالَ سَابِقَتِی عَنْ تُهَمَتِی وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اللَّهُ بِهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِی أَنَا حَجِیجُ الْمَارِقِینَ وَ خَصِیمُ النَّاکثِینَ الْمُرْتَابِینَ وَ عَلَی کتَابِ اللَّهِ تُعْرَضُ الْأَمْثَالُ وَ بِمَا فِی الصُّدُورِ تُجَازَی الْعِبَادُ.

متن فارسی

پاسخ به اتهامی ناروا

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام در آن هنگام که به آن حضرت از متهم ساختن بنی امیه او را به قتل عثمان، آگاهی رسید: 
 آیا علم و اطلاع بنی امیه از (مقام) من (در دین) آنها را از عیبجویی من باز نداشته است؟ و آیا سابقه من در اسلام، جاهلان را از تهمت وارد آوردن به من منع نکرده است؟ و آیا خداوند با بیانی رساتر از بیان من، آنها را پند نداده است؟ من دلیل آورنده در برابر خارج شوندگان از دین و طرف دعوای شک آورندگان در دین هستم مثلها و پیشامدها بر کتاب خدا عرضه می شود و بندگان خدا به موجب هر قصد و نیتی که در سینه دارند، جزا می بینند.