متن عربی

211- و من خطبة له (علیه السلام) فی تمجید اللّه و تعظیمه:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْعَلِی عَنْ شَبَهِ الْمَخْلُوقِینَ الْغَالِبِ لِمَقَالِ الْوَاصِفِینَ الظَّاهِرِ بِعَجَائِبِ تَدْبِیرِهِ لِلنَّاظِرِینَ وَ الْبَاطِنِ بِجَلَالِ عِزَّتِهِ عَنْ فِکرِ الْمُتَوَهِّمِینَ الْعَالِمِ بِلَا اکتِسَابٍ وَ لَا ازْدِیادٍ وَ لَا عِلْمٍ مُسْتَفَادٍ الْمُقَدِّرِ لِجَمِیعِ الْأُمُورِ بِلَا رَوِیةٍ وَ لَا ضَمِیرٍ الَّذِی لَا تَغْشَاهُ الظُّلَمُ وَ لَا یسْتَضِی‏ءُ بِالْأَنْوَارِ وَ لَا یرْهَقُهُ لَیلٌ وَ لَا یجْرِی عَلَیهِ نَهَارٌ لَیسَ إِدْرَاکهُ بِالْإِبْصَارِ وَ لَا عِلْمُهُ بِالْإِخْبَارِ.
و منها فی ذکر النبی (صلی الله علیه وآله)
أَرْسَلَهُ بِالضِّیاءِ وَ قَدَّمَهُ فِی الِاصْطِفَاءِ فَرَتَقَ بِهِ الْمَفَاتِقَ وَ سَاوَرَ بِهِ الْمُغَالِبَ وَ ذَلَّلَ بِهِ الصُّعُوبَةَ وَ سَهَّلَ بِهِ الْحُزُونَةَ حَتَّی سَرَّحَ الضَّلَالَ عَنْ یمِینٍ وَ شِمَالٍ.

متن فارسی

آفریدگار بی همتا
قسمتی از یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام است: ستایش خدایی راست که از شبیه بودن به مخلوقات خود والاست (بالاتر و والاتر از این است که همانند مخلوقات خود، باشد) خدایی که بر آنچه وصف کنندگان در وصف او بگویند، غالب و چیره است (وصف کنندگان هر اندازه در وصف او بکوشند و طول سخن بدهند از عهده آن بر نمی آیند) آن خدایی که با تدبیرهای شگفتی آور خود، برای صاحبان بصیرت و اندیشمندان، آشکار است و با جلال و عظمت قدرت تو از اندیشه و فکر کسانی که درباره ذات او دچار گمان و توهم هستند پنهان است، عالم است بی آنکه علم خود را از دیگری آموخته باشد یا علمی را بر آنچه می دانسته افزوده باشد یا با علم جدیدی که تازه پیدا کرده، نسبت به اشیاء آگاهی پیدا کرده باشد.
 خدای به تدبیر آورنده همه کارها، بدون نیازی به اندیشیدن یا از خاطر گذرانیدن خدایی که تاریکیها او را نمی پوشاند و از نورها طلب روشنایی نمی کند، نه شب او را فرا می گیرد و نه روز بر او می گذرد، درک او نسبت به اشیاء به وسیله چشم نیست و علم او نسبت به اشیاء، از دریافت خبر از دیگران نیست.
 (از همین خطبه است در ذکر پیغمبر صلی الله علیه و آله)

خداوند، او را با نور حق (یا با نور قرآن) فرستاد، و او را هنگام انتخاب کردن، بر همه بندگان خود مقدم داشت، پس به وسیله او راههای فساد را که در میان مردم باز شده بود بست و با آن بر غلبه کنندگان بر حق، تاخت و نیز به وسیله او دشواریها را خوار و آسان و ناهمواریها را، هموار ساخت تا آن زمان که گمراهیها را از راست و چپ بیرون راند و از میان برد.