متن عربی

123- وَ قَالَ (عليه السلام): طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ کسْبُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَک الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ ينْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ.
 قال الرضي : أقول و من الناس من ينسب هذا الکلام إلى رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) و کذلک الذي قبله.

متن فارسی

 اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: خوشا به حال کسى که نفس خويش را خوار داند و آنچه به دست مى آورد (ظ- عملى که انجام مى دهد) پاکيزه و بدون آلودگى  و نيت او پاک و خالص و خلق و خوى او نيکو بوده باشد،  از دارايى خود آنچه را که افزون از احتياجش مى باشد، در راه خدا انفاق کند،  از پر گويى زبانش خوددارى نمايد، شر خود را از مردم، دور سازد.

 سنت پيغمبر  (صلي الله عليه و آله) براى او کافى باشد و همواره آن را به کار برد، و بدعت در دين به او نسبت داده نشود.
 شريف رضى گويد: من مى گويم که بعضى از مردم (ظ- يعنى راويان) اين سخن و آن سخن را که قبل از اين سخن ذکر شد به رسول الله صلى الله عليه و آله نسبت مى دهند.