متن عربی

38- و من کلام له (علیه السلام) و فیها علة تسمیة الشبهة شبهة ثم بیان حال الناس فیها :
وَ إِنَّمَا سُمِّیتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ فَأَمَّا أَوْلِیاءُ اللَّهِ فَضِیاؤُهُمْ فِیهَا الْیقِینُ وَ دَلِیلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَی وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِیهَا الضَّلَالُ وَ دَلِیلُهُمُ الْعَمَی فَمَا ینْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ وَ لَا یعْطَی الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّهُ.

متن فارسی

معنی شبهه
قسمتی از یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام است: جز این نیست که شبهه را از این روی به این نام خوانده اند که به حق شباهت دارد، اما دوستان خدا در مقابل شبهه از نور یقین مدد می گیرند و آنچه آنان را به راه حق راهنما است، روی به طرف هدایت دارد و اما دشمنان خدا پس دعوت و ندای ایشان در مورد شبهه همراه با گمراهی و راهنمایشان به سوی گمراهی است پس هر کسی از مرگ بهراسد، از آن رهایی پیدا نمی کند و هر که دوستدار زندگانی جاودانی باشد، آن زندگانی به او داده نمی شود.