متن عربی

16.و کان يقول (علیه السلام) لأصحابه عند الحرب :
لَا تَشْتَدَّنَّ عَلَيْکمْ فَرَّةٌ بَعْدَهَا کرَّةٌ وَ لَا جَوْلَةٌ بَعْدَهَا حَمْلَةٌ وَ أَعْطُوا السُّيُوفَ حُقُوقَهَا وَ وَطِّئُوا لِلْجُنُوبِ مَصَارِعَهَا وَ اذْمُرُوا أَنْفُسَکمْ عَلَی الطَّعْنِ الدَّعْسِيِّ وَ الضَّرْبِ الطِّلَحْفِيِّ وَ أَمِيتُوا الْأَصْوَاتَ فَإِنَّهُ أَطْرَدُ لِلْفَشَلِ فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا أَسْلَمُوا وَ لَکنِ اسْتَسْلَمُوا وَ أَسَرُّوا الْکفْرَ فَلَمَّا وَجَدُوا أَعْوَاناً عَلَيْهِ أَظْهَرُوهُ .
 

متن فارسی

اميرالمومنين (علیه السلام)، اين سخنان را در هنگام جنگ به اصحاب خود، می فرمود:

البته و به يقين، فراری که بعد از آن، هجوم باشد و بازگشتی از برابر دشمن که بعد از آن حمله باشد، نبايد چنين فرار و بازگشت را بر خود، سخت و دشوار بدانيد، و (ديگر آنکه) حق شمشيرها را به آنها عطا کنيد (آنها را به طوری که شايسته و موثر است به کار ببريد) و برای پهلوهای دشمن، جای به خاک افتادن آنها را آماده سازيد (کنايه از اين که دشمن را به خاک بيفکنيد) و خود را برای به کار بردن نيزه به گونه ای که اثر آن عميق باشد، همچنين با وارد آوردن شديدترين ضربات با شمشير برانگيزيد، فرياد و صيحه را از ميان ببريد که اين امر، بيشتر از هر چيز ديگری سستی را از شما دور می سازد، پس، قسم به خدايی که دانه را شکافت و جان را (يا جانداران را) آفريد آنها (يعنی معاويه و يارانش) با قلب و اعتقاد خود، اسلام نياوردند ليکن از ترس، اظهار اسلام کردند و کفر خويش را نهان داشتند و چون يارانی بر کفر خود يافتند، آن را آشکار ساختند .