اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >   به فرزندش محمد حنفیه در جنگ جمل ( خطبه شماره 11 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

11.و من كلام ((له (علیه السلام):لابنه محمد ابن الحنفية لما أعطاه الراية يوم الجمل‏

1.      تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لَا تَزُلْ .

2.      عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ .

3.      أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَكَ .

4.      تِدْ فِي الْأَرْضِ قَدَمَكَ.

5.      ارْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى الْقَوْمِ .

6.      وَ غُضَّ بَصَرَكَ .

7.      وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ‏.


متن فارسی

11.از یک سخن آن حضرت  به فرزندش محمد حنفیه در جنگ جمل هنگامی که پرچم را به دست او سپرد

  1. کوه ها از جا بجنبند تو از جا حرکت مکن .
  2. دندان هایت را بر هم بفشار.
  3. کاسه ی سرت را به خداوند بسپار .
  4. گام هایت را بر زمین بکوب .
  5. دیده به آخر لشکر دشمن بدوز .
  6. در وقت حمله چشم را فرو خوابان،
  7. وبدان که پیروزی از سود خدای سبحان است و بس  .
قبلی بعدی