متن عربی

«177»
177- و من کلام له (علیه السلام) و قد سأله ذعلب الیمانی فقال هل رأیت ربک یا أمیر المؤمنین فقال (علیه السلام) أ فأعبد ما لا أری ، فقال و کیف تراه ، فقال:
لَا تُدْرِکهُ الْعُیونُ بِمُشَاهَدَةِ الْعِیانِ وَ لَکنْ تُدْرِکهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِیمَانِ قَرِیبٌ مِنَ الْأَشْیاءِ غَیرَ مُلَابِسٍ بَعِیدٌ مِنْهَا غَیرَ مُبَاینٍ مُتَکلِّمٌ لَا بِرَوِیةٍ مُرِیدٌ لَا بِهِمَّةٍ صَانِعٌ لَا بِجَارِحَةٍ لَطِیفٌ لَا یوصَفُ بِالْخَفَاءِ کبِیرٌ لَا یوصَفُ بِالْجَفَاءِ بَصِیرٌ لَا یوصَفُ بِالْحَاسَّةِ رَحِیمٌ لَا یوصَفُ بِالرِّقَّةِ تَعْنُو الْوُجُوهُ لِعَظَمَتِهِ وَ تَجِبُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِهِ.

متن فارسی

پاسخ به ذعلب یمانی

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام: (امیرالمومنین (علیه السلام) هنگامی این سخن را ایراد فرمود که) به تحقیق ذعلب یمانی از آن حضرت پرسید و گفت ای امیر مومنان، آیا پروردگارت را دیده ای؟ امیرالمومنین علیه السلام فرمود: آیا کسی را که ندیده ام پرستش می کنم؟ ذعلب پرسید چگونه او را می بینی؟ امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود: چشمها او را به طور آشکارا و ظاهر نمی بیند، لیکن دلها با ایمان حقیقی، او را درک می کند، او به همه چیز نزدیک است اما نه به معنی لمس کردن آنها (بلکه به معنی احاطه علم او به آنها) از همه چیزها دور است اما نه به معنی جدا بودن از آنها، گوینده سخن است اما نه به آن معنی که سخن او مسبوق به اندیشیدن و فکر کردن باشد، اراده کننده است اما نه با عزم و تصمیم قبلی، آفریننده و سازنده است اما نه به وسیله اعضا و جوارح و دست و پا، لطیفی است که دیدن او ممکن نیست، اما به نهان بودن وصف نمی شود، بزرگ و با عظمت است اما به خشن بودن و تندخویی وصف نمی گردد، بیناست، اما به داشتن حتی بینایی وصف نمی شود، رحیم و مهربان است اما رحم و لطف او به رقت کردن به حال بندگان وصف نمی گردد، چهره ها در مقابل عظمت او، خوار می شود و دلها از بیم خشم او در سینه ها می تپد.