اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  ملامت و توبیخ بعضی از یاران ( خطبه شماره 69 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

 

69.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام فى توبیخ بعض أصحابه

  1. کَمْ أُدَارِیکُمْ کَمَا تُدَارَى الْبِکَارُ الْعَمِدَةُ،
  2.  وَ الثّیَابُ الْمُتَدَاعِیَةُ،
  3.  کُلَّمَا حِیْصَتْ مِنْ جَانِبٍ تَهَتَّکَتْ مِنْ آخَرَ،
  4.  کُلَّما أَطَلَّ عَلَیْکُمْ مَنْسِرٌ مِنْ مَناسِرِ أَهْلِ الشَّامِ،
  5.  أَغْلَقَ کُلُّ رَجُلٍ مِنْکُمْ بَابَهُ،
  6.  وَ انْجَحَرَ انْجِحَارَ الضَّبَّةِ فِی جُحْرِها،
  7.  وَ الضَّبُعِ فِی وِجَارِهَا.
  8.  الذَّلِیلُ وَ اللّهِ مَنْ نَصَرْتُمُوهُ!
  9. وَ مَنْ رُمِیَ بِکُمْ فَقَدْ رُمِیَ بَأَفْوَقَ ناصِلٍ.
  10.  إِنَّکُمْ ( وَ اللّهِ )لَکَثِیرٌ فِی الْبَاحَاتِ،
  11.  قَلِیلٌ تَحْتَ الرَّایَاتِ،
  12.  وَ إِنِّی لَعَالِمٌ بِمَا یُصْلِحُکُمْ، وَ یُقِیمُ أَوَدَکُمْ،
  13.  وَ لکِنِّی لا أَرَى إصْلاَحَکُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِی.
  14.  أَضْرَعَ اللّهُ خُدُودَکُمْ، وَ أَتْعَسَ جُدُوْدَکُمْ!
  15.  لا تَعْرِفُونَ الْحَقَّ کَمَعْرِفَتِکُمُ الْبَاطِلَ،
  16. وَ لا تُبْطِلُونَ الْبَاطِلَ کَإِبْطَالِکُمُ الْحَقَّ!

متن فارسی

 

69.از سخنان آن حضرت در ملامت و توبیخ بعضى از یارانش

  1. نکوهش یاران سست عنصر: چقدر با شما مدارا کنم؟! همچون مدارا کردن با شتران تازه کار که از سنگینى بار،
  2. پشتشان مجروح مى شود!
  3. و یا همچون جامه کهنه و فرسوده اى که هرگاه گوشه اى از آن را بدوزند،
  4. از سوى دیگر پاره مى شود! هر زمان گروهى از لشکریان شام به شما نزدیک مى شوند،
  5. هر یک از شما در را به روى خود مى بندد
  6. و همچون سوسمار در لانه خود مى خزد
  7. و یا همانند کفتار که در خانه خویش پنهان شده، مخفى مى گردد.
  8. به خدا سوگند! ذلیل، آن کسى است که شما یاورِ او باشید،
  9. و آن کس که به وسیله شما (به سوى دشمن) تیراندازى کند، همچون کسى است که تیرى بى پیکان و بدون پایه رها سازد.
  10. به خدا سوگند! جمعیّت شما در میدانگاه هاى شهر (و مجالس بزم) زیاد است،
  11. ولى در سایه پرچم هاى میدانِ نبرد (و عرصه رزم) کم است.
  12. من به خوبى مى دانم چه چیز شما را اصلاح مى کند و کژى هاى شما را راست مى سازد،
  13. ولى هرگز اصلاحِ شما را با تباه کردن خویش جایز نمى شمرم.
  14. خداوند صورت هاى شما را بر خاک مذلّت بگذارد و بهره شما را (از حیات سعادتمندانه) نابود کند.
  15. شما آن گونه که باطل را مى شناسید، درباره حق شناخت ندارید
  16. و آن چنان که در ابطال حق کوشا هستید، براى از میان بردن باطل اقدام نمى کنید!
قبلی بعدی