آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  نعمت و نقمت ( حکمت شماره 366 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

366- وَ قَالَ (عليه السلام): أَيهَا النَّاسُ لِيرَکمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ کمَا يرَاکمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيهِ فِي ذَاتِ يدِهِ فَلَمْ يرَ ذَلِک اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً وَ مَنْ ضُيقَ عَلَيهِ فِي ذَاتِ يدِهِ فَلَمْ يرَ ذَلِک اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيعَ مَأْمُولًا .
 


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: اى مردم، بايد چنان بوده باشيد که در همان هنگام که در نعمت و رفاه قرار داريد، خداوند، شما را در حال ترس و بيم ببيند،  به همانگونه که شما را در هنگام انتقام و کيفر خود در هراس مى بيند،  به راستى آن کس که خداوند در ثروتى که در دست اوست وسعت داده  اين امر را مقدمه اى براى عذاب و کيفر الهى که به تدريج به او مى رسد، نداند، پس به تحقيق چنين کسى خود را از امرى ترسناک، ايمن دانسته  (و گرفتار غرور گشته است) و کسى که در تنگدستى قرار دارد و آن را آزمايشى براى خود نداند (و شکيبايى پيشه نسازد) چنين کسى، پاداشى را که به دنبال شکيبايى در اين آزمايش، خواهد بود، از دست داده است.

 

قبلی بعدی