متن عربی

37.وَ قالَ عَلَيْهِ السّلامُ، وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسيرِهِ اِلَى الشّامِ دَهاقينُ الاَْنْبارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ:؛ ما هذَا الَّذى صَنَعْتُمُوهُ؟! ؛ فَقالُوا: خُلُقٌ مِنّا نُعَظِّمُ بِهِ اُمَراءَنا. فَقالَ: ؛

1. وَ اللّهِ ما يَنْتَفِعُ بِهذا اُمَراؤُكُمْ، وَ اِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلى اَنْفُسِكُمْ فى دُنْياكُمْ،
2.  وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فى آخِرَتِكُمْ. 
3.  وَ ما اَخْسَرَالْمَشَقَّةَ وَراءَها الْعِقابُ، 
4. وَ اَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَها الاَْمانُ مِـنَ النّـارِ !

متن فارسی

و آن حضرت در وقت رفتن به شام که کشاورزان شهر انبار با دیدن حضرت به نشانه احترام از اسبها پیاده شده و پیشاپیش آن بزرگوار دویدند، فرمود: این چه عملى بود از شما سر زد؟! گفتند: برنامه‌اى است که با آن سران خود را بزرگ مى‌شماریم. فرمود:

1. به خدا قسم زمامداران شما از این کار سود نمى‌برند، و شما با این عمل در دنیا به مشقت مى‌افتید، 
2. و در آخرت دچار بدبختى مى‌شوید. 
3. و چه خسارت بار است مشقتى که به دنبال آن کیفر الهى است،
4.  و چه سودمند است آسایشى که به همراه آن ایمنى از آتش جهنم است!