خانه > به عبداللّه بن عباس ( نامه شماره 66 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
- اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ الْمَرْءَ لَيَفْرَحُ بِالشَّىْءِ الَّذى لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ،
- وَ يَحْزَنُ عَلَى الشَّىْءِ الَّذى لَمْ يَكُنْ لِيُصيبَهُ.
- فَلايَكُنْ اَفْضَلُ ما نِلْتَ فى نَفْسِكَ مِنْ دُنياكَ بُلُوغَ لَذَّة اَوْ شِفاءَ غَيْظ، وَلكِنْ اِطْفاءَ باطِل اَوْ اِحياءَ حَقٍّ.
- وَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِما قَدَّمْتَ، وَ اَسَفُكَ عَلى مـا خَلَّفْـتَ ،
- وَ هَمُّـكَ فيـما بَعْـدَ الْمَـوْتِ .
متن فارسی
از نامههاى آن حضرت به عبداللّه بن عباس که پیش از این به صورتى دیگر آمـده است (نامه 22)
- اما بعد، آدمى از رسیدن به چیزى که از او فوت نمى شد خوشحال مى گردد،
- و از فوت چیزى که نصیب او نمى گشت اندوهناک مى شود (این خوشحالى و اندوه بیجاست).
- برترین برنامه از دنیایت نزد تو رسیدن به کامیابى یا به کار بردن خشم و غضب نباشد، باید بهترین کار نزد تو نابود کردن باطل یا زنده کردن حق باشد.
- باید خوشحالیت معطوف به چیزى شود که از پیش فرستاده اى، و اندوهت بر ثروتى که بعد از خود به جاى مى گذارى،
- و اندیشه ات متوجه جهان بعد از مرگ باشد.
قبلی بعدی