متن عربی

 (62) (و من خطبة له ( عليه السلام  )

1. أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْيَا دَارٌ لَا يُسْلَمُ مِنْهَا إِلَّا فِيهَا.
2. وَ لَا يُنْجَى بِشَيْ ءٍ كَانَ.
3. لَهَا ابْتُلِيَ النَّاسُ بِهَا فِتْنَةً.
4. فَمَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لَهَا أُخْرِجُوا مِنْهُ وَ حُوسِبُوا عَلَيْهِ.
5. وَ مَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لِغَيْرِهَا قَدِمُوا عَلَيْهِ وَ أَقَامُوا فِيهِ.
6. فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِي الْعُقُولِ كَفَيْ ءِ الظِّلِّ.
7. بَيْنَا تَرَاهُ سَابِغاً حَتَّى قَلَصَ.
8. وَ زَائِداً حَتَّى نَقَصَ.

متن فارسی

خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)

1. بدانيد، كه دنيا سرايى است كه كس از گزند آن در امان نماند، مگر به اعمال نيكى كه هم در دنيا به جاى مى آورد.
2. رهايى نيست براى كسى كه در انجام دادن اعمال، همه همتش دنيا باشد.
3. اهل دنيا گرفتار دنيا شده اند تا امتحان خود را بدهند.
4. آنچه از دنيا، براى دنيا، مى گيرند، بايد كه واپس نهند و حساب آن پس دهند.
5. و آنچه از دنيا براى توشه آخرت مى گيرند، چنان است، كه آن را پيشاپيش فرستاده اند و در آن جهان از نعمت آن بهره يابند.
6. دنيا در نزد خردمندان همانند سايه زوال ظهر است،
7. كه هنوز گسترده نشده، روى به كوتهى نهد
8. و هنوز افزون نشده، نقصان پذيرد.