متن عربی

227- وَ قَالَ (عليه السلام): مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْيا حَزِيناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ يشْکو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ يشْکو رَبَّهُ وَ مَنْ أَتَى غَنِياً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِهِ وَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَاتَ فَدَخَلَ النَّارَ فَهُوَ مِمَّنْ کانَ يتَّخِذُ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْيا الْتَاطَ قَلْبُهُ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا يغِبُّهُ وَ حِرْصٍ لَا يتْرُکهُ وَ أَمَلٍ لَا يدْرِکهُ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: هر کس روز او آغاز گردد، در حالى که براى دنياى خود اندوهناک باشد، پس به حقيقت روز خود را با ستيزه جويى با تقدير الهى شروع کرده است. و هر کس با فرا رسيدن صبح، از مصيبتى که به او رسيده زبان به شکايت بگشايد، پس به تحقيق صبح خود را با شکايت از پروردگار خويش آغاز کرده است. کسى که بر توانگرى وارد شود و به علت توانگرى او، در برابر وى فروتنى کند، دو سوم دين خود را از دست داده است. هر کس قرآن را قرائت کند، و بميرد آن گاه داخل آتش دوزخ گردد، چنين کسى از آنهايى بوده است که آيات خدا را استهزا ميکرده است،  و هر کس قلب او نسبت به دوستى دنيا، به شدت حريص باشد، و به اين دوستى مداومت نمايد، قلب او به سه چيز از دنيا، بسته مى شود و مى چسبد:  اندوهى که از آن جدا نمى گردد، حرصى که آن را ترک نمى کند، آرزويى که هيچگاه به آن نمى رسد.