متن عربی

«63»
63- و من خطبة له (علیه السلام) فی المبادرة إلی صالح الأعمال :
فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ وَ بَادِرُوا آجَالَکمْ بِأَعْمَالِکمْ وَ ابْتَاعُوا مَا یبْقَی لَکمْ بِمَا یزُولُ عَنْکمْ وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِکمْ وَ اسْتَعِدُّوا لِلْمَوْتِ فَقَدْ أَظَلَّکمْ وَ کونُوا قَوْماً صِیحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا وَ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْیا لَیسَتْ لَهُمْ بِدَارٍ فَاسْتَبْدَلُوا فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یخْلُقْکمْ عَبَثاً وَ لَمْ یتْرُککمْ سُدًی وَ مَا بَینَ أَحَدِکمْ وَ بَینَ الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ إِلَّا الْمَوْتُ أَنْ ینْزِلَ بِهِ وَ إِنَّ غَایةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ وَ تَهْدِمُهَا السَّاعَةُ لَجَدِیرَةٌ بِقِصَرِ الْمُدَّةِ وَ إِنَّ غَائِباً یحْدُوهُ الْجَدِیدَانِ اللَّیلُ وَ النَّهَارُ لَحَرِی بِسُرْعَةِ الْأَوْبَةِ وَ إِنَّ قَادِماً یقْدُمُ بِالْفَوْزِ أَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لِأَفْضَلِ الْعُدَّةِ فَتَزَوَّدُوا فِی الدُّنْیا مِنَ الدُّنْیا مَا تَحْرُزُونَ بِهِ أَنْفُسَکمْ غَداً فَاتَّقَی عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ فَإِنَّ أَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ وَ أَمَلَهُ خَادِعٌ لَهُ وَ الشَّیطَانُ مُوَکلٌ بِهِ یزَینُ لَهُ الْمَعْصِیةَ لِیرْکبَهَا وَ یمَنِّیهِ التَّوْبَةَ لِیسَوِّفَهَا إِذَا هَجَمَتْ مَنِیتُهُ عَلَیهِ أَغْفَلَ مَا یکونُ عَنْهَا فَیا لَهَا حَسْرَةً عَلَی کلِّ ذِی غَفْلَةٍ أَنْ یکونَ عُمُرُهُ عَلَیهِ حُجَّةً وَ أَنْ تُؤَدِّیهُ أَیامُهُ إِلَی الشِّقْوَةِ نَسْأَلُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَنْ یجْعَلَنَا وَ إِیاکمْ مِمَّنْ لَا تُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ وَ لَا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طَاعَةِ رَبِّهِ غَایةٌ وَ لَا تَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدَامَةٌ وَ لَا کآبَةٌ.

متن فارسی

تشویق به عمل صالح
از جمله خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام: 
ای بندگان خدا، از خشم خدا بپرهیزید و بترسید و با اعمال خود، بر مرگ پیشدستی نمایید و با متاعی که در دستتان نمی ماند و از میان می رود، چیزی را بخرید که جاودانه برایتان باقی می ماند، از دنیا کوچ کنید، پس به تحقیق به کوچ کردن از آن به طور جدی وادار شده اید، برای مرگ آماده شوید که به حقیقت بر سرتان سایه افکنده، شما از گروهی باشید که پس از آنکه به ایشان بانگ زده شد، از خواب غفلت بیدار گشتند و دانستند که دنیا سرای (همیشگی) آنان نیست و بنابراین، آن را با آخرت عوض کردند، پس همانا خدا شما را بیهوده خلق نکرد و شما را به خودتان وا نگذاشت، میان هر یک از شما با بهشت یا دوزخ، جز فرود آمدن مرگ، فاصله دیگری نیست، به راستی مدت عمری که هر چشم به هم زدن، آن را کوتاه می کند و هر لحظه ای که می گذرد، آن را ویران می سازد، هر آینه شایسته است که آن را کوتاه مدت به حساب آوریم و اینکه مرگی که اکنون غایب و نهان است و گذشت شب و روز آن را به سوی ما می راند، هر آینه سزاوار است که رسیدن آن را سریع و شتابان بدانیم و همانا مسافری که ره آورد او رستگاری یا بدبختی است مستحق بهترین آمادگی می باشد، پس در این دنیا و از همین دنیا، توشه ای بر گیرید که فردا (یعنی در آخرت) بتوانید خود را به وسیله آن حفظ کنید، پس (توشه ای که در دنیا برای آخرت گرفته می شود این است که) بنده خدا از ناخشنودی خدا بهراسد، خود، خویشتن را پند دهد، توبه خود را جلو اندازد و بر شهوات و تمایلات نفسانی خود غالب گردد، پس به راستی زمان فرا رسیدن مرگ او از وی نهان و پوشیده است و آرزویش فریب دهنده او می باشد، شیطان مراقب اوست که نافرمانی از او امر الهی را در نظرش می آراید تا وی مرتکب نافرمانی شود، او را به توبه امیدوار می سازد تا وی پرداختن به توبه را به تاخیر اندازد، سرانجام در آن وقت که بیش از هر وقت دیگری در غفلت فرو رفته است، ناگهان مرگش فرا می رسد، پس وقت آن است که چنین انسان غفلت زده ای که گذشت عمر وی دلیل غفلت او می باشد و گذران عمرش او را به بدبختی و شقاوت می کشاند، سخت دچار حسرت و افسوس گردد.
 از خدای سبحان درخواست می کنیم که ما و شما را از جمله کسانی قرار دهد که نعمت و ثروت، ایشان را به طغیان و غرور دچار نس ازد و هیچ هدف و مقصودی موجب کوتاهی کردن آنان در اطاعت از خداوند نشود و پس از مرگ، پشیمانی و اندوهی بر ایشان فرود نیاید.