متن عربی

357- وَ قَالَ (عليه السلام): مَنْ نَظَرَ فِي عَيبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيبِ غَيرِهِ وَ مَنْ رَضِي بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَيفَ الْبَغْي قُتِلَ بِهِ وَ مَنْ کابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ وَ مَنْ کثُرَ کلَامُهُ کثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ کثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَياؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَياؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيوبِ النَّاسِ فَأَنْکرَهَا ثُمَّ رَضِيهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِک الْأَحْمَقُ بِعَينِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا ينْفَدُ وَ مَنْ أَکثَرَ مِنْ ذِکرِ الْمَوْتِ رَضِي مِنَ الدُّنْيا بِالْيسِيرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ کلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يعْنِيهِ.

متن فارسی

اميرالمومنين عليه السلام فرمود: هر کس در عيب خود، انديشه کند، اين کار او را از پرداختن به عيب ديگران مشغول مى سازد و باز مى دارد،  هر کس به روزى و رزقى که خدا براى او مقدر فرموده راضى باشد براى آنچه از دست بدهد انده به او راه نمى يابد،  هر که تيغ ستم را از غلاف بيرون بکشد، با همان تيغ کشته خواهد شد،  هر که بدون آمادگى و بدون داشتن وسيله و با تحمل رنج و سختى به کارى بپردازد، هلاک مى گردد،  هر کس خود را در کارهاى عظيم و پر خطر فرو افکند همچون کسى که در پر آبترين قسمتهاى دريا فرو رفته غرق مى شود و از ميان مى رود،  هر کس در مکانهاى بد و فاسد داخل شود مورد تهمت قرار مى گيرد.
 هر کس پرگويى کند، خطاها و لغزشهاى او، بسيار مى شود  و هر که خطاى او بسيار باشد، حيا و شرم او، کم مى گردد  و هر که حياى او کم باشد، پاکدامنى و پرهيزگارى او کاستى پيدا مى کند  و هر که پاکدامنى و پرهيزگارى او کاهش يابد، دل او مى ميرد  و هر که دل او بميرد، داخل آتش دوزخ مى شود.
 هر که در عيبهاى مردم بنگرد و آنها را زشت بداند، سپس آن عيبها را براى خود بپسندد، چنين کسى، عينا احمق است  (احمق حقيقى است) قناعت، مالى است که پايان نمى پذيرد،  هر کس، بسيار به ياد مرگ بوده باشد، از دنيا به اندکى راضى و قانع خواهد شد.
 هر کس بداند سخن او جزئى از کارهاى اوست، سخن گفتن او جز در امورى که به کار او بيايد، کم خواهد بود.