متن عربی

12.و من وصية له (علیه السلام) وصی بها معقل بن قيس الرياحي حين أنفذه إلی الشام في ثلاثة آلاف مقدمة له:
اتَّقِ اللَّهَ الَّذِي لَا بُدَّ لَک مِنْ لِقَائِهِ وَ لَا مُنْتَهَی لَک دُونَهُ وَ لَا تُقَاتِلَنَّ إِلَّا مَنْ قَاتَلَک وَ سِرِ الْبَرْدَيْنِ وَ غَوِّرْ بِالنَّاسِ وَ رَفِّهْ فِي السَّيْرِ وَ لَا تَسِرْ أَوَّلَ اللَّيْلِ فَإِنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ سَکناً وَ قَدَّرَهُ مُقَاماً لَا ظَعْناً فَأَرِحْ فِيهِ بَدَنَک وَ رَوِّحْ ظَهْرَک فَإِذَا وَقَفْتَ حِينَ يَنْبَطِحُ السَّحَرُ أَوْ حِينَ يَنْفَجِرُ الْفَجْرُ فَسِرْ عَلَی بَرَکةِ اللَّهِ فَإِذَا لَقِيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ أَصْحَابِک وَسَطاً وَ لَا تَدْنُ مِنَ الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يُرِيدُ أَنْ يُنْشِبَ الْحَرْبَ وَ لَا تَبَاعَدْ عَنْهُمْ تَبَاعُدَ مَنْ يَهَابُ الْبَأْسَ حَتَّی يَأْتِيَک أَمْرِي وَ لَا يَحْمِلَنَّکمُ شَنَآنُهُمْ عَلَی قِتَالِهِمْ قَبْلَ دُعَائِهِمْ وَ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِمْ .
 

متن فارسی

از جمله وصيت و سفارشی است از اميرالمومنين (علیه السلام)به معقل بن قيس رياحی، در آن وقت که او را با سه هزار تن به عنوان مقدمه سپاه خود، به سوی شام می فرستاد:
از ناخشنودی خدايی که ناگزير از ملاقات با او هستی و پايان کار تو نيز به سوی اوست، بپرهيز، البته و به طور قطع، جز با کسانی که به نبرد با تو برمی خيزند، با کسان ديگری به نبرد نپرداز، در دو طرف روز که هوا خنک است، راهپيمايی کن در نيمروز که گرما در آن وقت شديد است، مردم (يعنی سپاه) را برای استراحت، فرودآر و هنگام راه پيمايی آسان بگير و نرم بران، در اول شب (تا وقت سحر) حرکت مکن که خداوند، آن را زمان آرامش قرار داده و نيز آن را وقتی برای ماندن و استراحت مقرر فرموده نه برای کوچ و حرکت.
 بنابراين در چنين وقتی بدنت را راحت ساز و مرکب و اسبت را نيز در آسايش قرار ده، پس چون در محلی توقف کردی، در آن هنگام که سپيده دم پهن شود يا زمانی که سپيده صبح پخش گردد پس، با تکيه بر برکت و لطف الهی حرکت کن، چون در برابر دشمن قرار گرفتی در وسط يارانت، بايست و مانند کسی که می خواهد آتش جنگ را برافروزد به دشمن نزديک مشو، همچنين مانند کسی که از شدت و سختی جنگ بيم دارد از دشمن دور مگرد، (بر همين حال باش) تا فرمان من به تو برسد، (و نيز بدان که) دشمنی و کينه تو نسبت به ايشان تو را وادار نسازد که قبل از اين که آنها را به راه حق يا امام برحق دعوت کنی و پيش از اينکه عذر خود را در جنگ با آنها ارائه نمايی، به نبرد با ايشان بپردازی.