از ويژگى هاى انسان در شگفتى مانيد ، كه : با پاره اى " پى " مى نگرد ، و با " گوشت " سخن مى گويد . و با " استخوان " مى شنود ، و از " شكافى " نَفس مى كشد!!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  به مصقلة بن هبیره ی شیبانی ( نامه شماره 43 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

43 .و من كتاب له (علیه السلام)  إلى مصقلة بن هبيرة الشيباني و هو عامله على أردشيرخرة

  1. بَلَغَنِي عَنْكَ أَمْرٌ إِنْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ أَسْخَطْتَ إِلَهَكَ وَ عَصَيْتَ إِمَامَكَ أَنَّكَ تَقْسِمُ فَيْ‏ءَ الْمُسْلِمِينَ الَّذِي حَازَتْهُ رِمَاحُهُمْ وَ خُيُولُهُمْ وَ أُرِيقَتْ عَلَيْهِ دِمَاؤُهُمْ فِيمَنِ اعْتَامَكَ مِنْ أَعْرَابِ قَوْمِكَ.
  2. فَوَالَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَئِنْ كَانَ ذَلِكَ حَقّاً لَتَجِدَنَّ لَكَ عَلَيَّ هَوَاناً وَ لَتَخِفَّنَّ عِنْدِي مِيزَاناً فَلَا تَسْتَهِنْ بِحَقِّ رَبِّكَ وَ لَا تُصْلِحْ دُنْيَاكَ بِمَحْقِ دِينِكَ فَتَكُونَ مِنَ الْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا .
  3. أَلَا وَ إِنَّ حَقَّ مَنْ قِبَلَكَ وَ قِبَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ فِي قِسْمَةِ هَذَا الْفَيْ‏ءِ سَوَاءٌ يَرِدُونَ عِنْدِي عَلَيْهِ وَ يَصْدُرُونَ عَنْهُ‏.

متن فارسی

43-از یک نامه ی  آن حضرت به مصقلة بن هبیره ی  شیبانی کارگزار خود در اردشیر خُره [1]

(1) خبر رفتاری از تو به من رسیده که اگر چنان کرده باشی خدای خود را به خشم آورده أمام خود را نافرمانی کردهای. شنیدهام غنیمت های مسلمانان را که دستاورد نیزه ها و اسبان آنهاست و خونشان بر سر آن اموال ریخته است در می آن کسانی از اعراب قومت که تو   به ریاست برگزیده اند تقسیم کرده ای!

(2) سوگند به آن که دانه را شکافت ܚ بربر جانداران را آفرید، اگر چنین خبری درست باشد خواری و ذلتی برای خود در نزد من تحصر خواهی یافت، و کفه ی  اعتبارت را در نظر من سبک خواهی دید. پس حق پروردگارت را سبک مشمار، و دنیایت را به نابودی دینت سامان مبخش، که زیانکارترین کسان در عمل خواهی بود.

 (3)آگاه باش، حق مسلمانانی که در دیار تو زندگی می کنند و کسانی که کر سرزمین ما به سرمی برند در تقسیم این غنیمت یکسان است، آنان در نزد من همه به یک آبشخوار داخل میشوند و از آن بیرون می آیند (حقوق همه مساوی است و همه باید آن را از من دریافت دارند).

 


[1] اردشیر خره همان فیروزآباد در استان فارس است.

قبلی بعدی