متن عربی

19- و من کلام له (علیه السلام) قاله للأشعث بن قیس و هو علی منبر الکوفة یخطب، فمضی فی بعض کلامه شی‏ء اعترضه الأشعث فیه، فقال یا أمیر المؤمنین، هذه علیک لا لک ، فخفض علیه السلام إلیه بصره ثم قال :
مَا یدْرِیک مَا عَلَی مِمَّا لِی عَلَیک لَعْنَةُ اللَّهِ وَ لَعْنَةُ اللَّاعِنِینَ حَائِک ابْنُ حَائِک مُنَافِقٌ ابْنُ کافِرٍ وَ اللَّهِ لَقَدْ أَسَرَک الْکفْرُ مَرَّةً وَ الْإِسْلَامُ أُخْرَی فَمَا فَدَاک مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا مَالُک وَ لَا حَسَبُک وَ إِنَّ امْرَأً دَلَّ عَلَی قَوْمِهِ السَّیفَ وَ سَاقَ إِلَیهِمُ الْحَتْفَ لَحَرِی أَنْ یمْقُتَهُ الْأَقْرَبُ وَ لَا یأْمَنَهُ الْأَبْعَدُ.
قال السید الشریف : یرید (علیه السلام) أنه أسر فی الکفر مرة و فی الإسلام مرة.
و أما قوله (علیه السلام) دل علی قومه السیف فأراد به حدیثا کان للأشعث مع خالد بن الولید بالیمامة غر فیه قومه و مکر بهم حتی أوقع بهم خالد و کان قومه بعد ذلک یسمونه عرف النار و هو اسم للغادر عندهم.

متن فارسی

به اشعث بن قیس
کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که آن را به اشعث بن قیس فرمود و این هنگامی بود که آن حضرت در منبر مسجد کوفه سخن می گفت، در ضمن قسمتی از سخن خود به ذکر چیزی پرداخت که اشعث با شنیدن آن، سخن آن حضرت را قطع کرد و گفت ای امیر مومنان آنچه را گفتی به زیان تو است نه به نفعت، امیرالمومنین (علیه السلام) زیر چشمی و به علامت بی اعتنایی به او نگاه کرد، سپس گفت: تو از کجا می دانی که چه چیز به زیان من و چه چیز به سود من است؟ لعنت خدا و لعنت همه لعنت کنندگان بر تو باد، ای بافنده پسر بافنده، (جولا و جولازاده) و ای منافق پسر کافر، سوگند به خدا هر آینه و به تحقیق، تو یک بار به دست کافران اسیر شدی و باری دیگر به دست مسلمانان، در این دو بار اسیری، نه مال و دارایی تو و نه مقام خانوادگیت، هیچ یک باعث رهایی تو نشد، همانا مردی که قوم خود را به طرف شمشیر راهنمایی کرد و مرگ را به سوی ایشان راند، شایسته است نزدیکترین خویشاوندانش او را دشمن بدارد و دورترین مردم نسبت به او، از وی ایمن نگردد.