متن عربی

477- وَ قَالَ (عليه السلام)لِزِيادِ ابْنِ أَبِيهِ وَ قَدِ اسْتَخْلَفَهُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَلَى فَارِسَ وَ أَعْمَالِهَا فِي کلَامٍ طَوِيلٍ کانَ بَينَهُمَا نَهَاهُ فِيهِ عَنْ تَقَدُّمِ الْخَرَاجِ :

اسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ وَ احْذَرِ الْعَسْفَ وَ الْحَيفَ فَإِنَّ الْعَسْفَ يعُودُ بِالْجَلَاءِ وَ الْحَيفَ يدْعُو إِلَى السَّيفِ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) در آن وقت که زياد بن ابيه رابه جانشينى عبدالله بن عباس در فارس و اطراف آن مى گماشت،  در ضمن کلامى طولانى که در ميان آن حضرت و زياد جريان يافت و اميرالمومنين (عليه السلام) در آن کلام زياد را از مطالبه خراج، قبل از فروش محصول، نهى کرد، به او فرمود:  عدل و دادگرى را به کار ببر، از رفتن به راه کج و سخت گرفتن بر رعيت و از ظلم بپرهيز  که به راستى، رفتن به راه کج، به پراکندگى مردم و دور شدن از وطنشان، باز مى گردد. و ظلم باعث مى شود که رعيت، (براى نبرد با والى) دست به شمشير ببرند.