(آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آن يك دشمن ، و از ما يك دوست كم شد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  از گذشت سريع زمان پند گيريد ( خطبه شماره 234 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

234- و من خطبة له (علیه السلام) فی المسارعة إلی العمل:
فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِی نَفَسِ الْبَقَاءِ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ التَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ الْمُدْبِرُ یدْعَی وَ الْمُسِی‏ءُ یرْجَی قَبْلَ أَنْ یخْمُدَ الْعَمَلُ وَ ینْقَطِعَ الْمَهَلُ وَ ینْقَضِی الْأَجَلُ وَ یسَدَّ بَابُ التَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ الْمَلَائِکةُ فَأَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ وَ أَخَذَ مِنْ حَی لِمَیتٍ وَ مِنْ فَانٍ لِبَاقٍ وَ مِنْ ذَاهِبٍ لِدَائِمٍ امْرُؤٌ خَافَ اللَّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ إِلَی أَجَلِهِ وَ مَنْظُورٌ إِلَی عَمَلِهِ امْرُؤٌ أَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجَامِهَا وَ زَمَّهَا بِزِمَامِهَا فَأَمْسَکهَا بِلِجَامِهَا عَنْ مَعَاصِی اللَّهِ وَ قَادَهَا بِزِمَامِهَا إِلَی طَاعَةِ اللَّهِ.
 


متن فارسی

در کار خیر شتاب کنید
از جمله یکی از خطبه های امیرالمومنین علیه السلام است: 
پس اکنون که در وسعت بقاء و در حال حیاتید و نامه اعمالتان گشوده و راه توبه باز است و آنکه از حق رو گردانیده به بازگشت به راه حق، دعوت می شود و کسی که زشتکار است، امید می رود که از زشتکاری دست بردارد، (در چنین حالاتی) پیش از این که عمل (با مرگ انسان) به خاموشی گراید (زیرا انسان تا زنده است، قدرت انجام اعمال نیک را دارد) و مهلت (یعنی عمر) قطع گردد و زمان زندگی و باب توبه بسته شود و فرشتگان به آسمان بالا روند، (با توجه به این امور) به عمل بپردازید.
 بنابراین، انسان باید، از خود برای خود بیندوزد و از زنده برای مرده توشه بگیرد و از جسم فانی برای زندگانی باقی و از آنچه از دست می رود (یعنی دنیا) برای چیزی که دائمی است (یعنی آخرت) بهره بر دارد کسی که در حال و زمانی که تا هنگام مرگش فرصت دارد و برای انجام عمل خود (یعنی عمل برای آخرت) مهلت دارد، از خدا بترسد، انسانی است که نفس خویش را با لگامی از خود نفس، دهن بند زده و با مهاری از خود نفس، آن را به راه راست کشیده پس از این، در برابر نافرمانی از اوامر الهی دهنه آن را (یعنی نفس را) نگاه داشته و برای رفتن به طرف انجام فرمانهای خداوندی زمام آن را بدان سوی کشانده است .

 

قبلی بعدی