علم دو گونه است: علم فطرى و علم اكتسابي؛ اگر هماهنگ با علم فطري نباشد سودمند نخواهد بود.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  پيمان ميان ربيعه و يمن ( نامه شماره 74 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

74.و من حلف له (علیه السلام) کتبه بين ربيعة و اليمن و نقل من خط هشام بن الکلبي :
هَذَا مَا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ أَهْلُ الْيَمَنِ حَاضِرُهَا وَ بَادِيهَا وَ رَبِيعَةُ حَاضِرُهَا وَ بَادِيهَا أَنَّهُمْ عَلَی کتَابِ اللَّهِ يَدْعُونَ إِلَيْهِ وَ يَأْمُرُونَ بِهِ وَ يُجِيبُونَ مَنْ دَعَا إِلَيْهِ وَ أَمَرَ بِهِ لَا يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً وَ لَا يَرْضَوْنَ بِهِ بَدَلًا وَ أَنَّهُمْ يَدٌ وَاحِدَةٌ عَلَی مَنْ خَالَفَ ذَلِک وَ تَرَکهُ أَنْصَارٌ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ دَعْوَتُهُمْ وَاحِدَةٌ لَا يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ لِمَعْتَبَةِ عَاتِبٍ وَ لَا لِغَضَبِ غَاضِبٍ وَ لَا لِاسْتِذْلَالِ قَوْمٍ قَوْماً وَ لَا لِمَسَبَّةِ قَوْمٍ قَوْماً عَلَی ذَلِک شَاهِدُهُمْ وَ غَائِبُهُمْ وَ سَفِيهُهُمْ وَ عَالِمُهُمْ وَ حَلِيمُهُمْ وَ جَاهِلُهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْهِمْ بِذَلِک عَهْدَ اللَّهِ وَ مِيثَاقَهُ إِنَّ عَهْدَ اللَّهِ کانَ مَسْئُولًا وَ کتَبَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ.

 


متن فارسی

پيمان نامه ای است، که اميرالمومنين (علیه السلام)آن را در ميان قبيله ربيعه و مردم يمن نوشته است:

اين پيمان نامه از روی خط هشام بن الکلبی، نقل شده است: اين پيمانی است که اهل يمن، چه شهرنشين و چه باديه نشين آن و قبيله ربيعه، چه شهرنشين، چه باديه نشين آن، (بر آن يعنی آنچه در آن نوشته شده) گرد آمده اند در اين باره، که ايشان بر پيروی از کتاب خدا هستند و به آن دعوت می نمايند و به عمل به آن امر می کنند و دعوت هر که را که به آن دعوت کند و عمل به آن را دستور دهد، می پذيرند، آن را در مقابل قيمت و بهايی نمی فروشند و به هيچ چيزی به جای آن راضی نمی گردند، و اينکه ايشان در مقابل کسی که با اين امور مخالفت ورزد و آن را فرو گذارد، همه با هم متحد و مانند دست واحد باشند و بعضی از آنان، يار بعضی ديگر باشد، آنچه را هم که به آن دعوت می کنند، يکی باشد (دعوت همه برای يک چيز باشد) پيمان خود را به علت عتاب و سرزنش عتاب کننده و سرزنش کننده ای و خشم خشم کننده ای، نمی شکنند، همچنين برای خوار شماردن گروهی گروهی ديگر را و دشنام دادن قومی، قومی ديگر را، عهد و پيمان خود را زير پا نمی گذارند.

 حاضر و غايب ايشان خردمند و کم خرد ايشان، دانا و نادان ايشان، در اين موارد، همداستان و ثابت قدم خواهند بود، سرانجام اينکه در برابر آنچه در اين عهدنامه به گردن گرفته اند، ميثاق و پيمان خدا به عهده ايشان است.
 (تا اين پيمان را نقض نکنند که) همانا، پيمان خدا مورد پرسش قرار می گيرد.اين عهد را علی بن ابيطالب نوشت.

 

قبلی بعدی