متن عربی

285- وَ قَالَ (عليه السلام): إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيرُ وَفِي وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيهِ وَ کلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّي‏ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيةُ لِفَقْدِهِ وَ الْأَمَانِي تُعْمِي أَعْينَ الْبَصَائِرِ وَ الْحَظُّ يأْتِي مَنْ لَا يأْتِيهِ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: به راستى طمع ورزى و آزمندى انسان را به آبشخور مى برد، اما از آنجا برنمى گرداند،  (و هلاک مى سازد) و ضامنى است که به عهد خود وفا نمى کند،  چه بسا نوشنده آبى است که پيش از سيراب شدن، گلوگير مى شود.

 هر قدر ارزش چيزى که آدمى، نسبت به داشتن آن رغبت دارد، زيادتر بوده باشد، مصيبت از دست دادن آن بزرگتر و ناگوارتر خواهد بود.
 آرزوها، ديده بصيرت را، نابينا مى گرداند.
(که نمى تواند عاقبت کار خود را ببيند و در آن بينديشد) و حظ و بهره نزد کسى مى رود که آن کس به طلب آن، نمى رود  (براى هر کس هر چه مقدر گشته، به او مى رسد و طلب کردن آن معنايى ندارد)