متن عربی

48.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ عِنْدَ الْمَسيرِ اِلَى الشّامِ

1. اَلْحَمْدُ لِلّهِ كُلَّما وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ. وَالْحَمْدُ لِلّهِ كُلَّما لاحَ نَجْمٌ
2. وَ خَفَقَ. وَ الْحَمْدُ لِلّهِ غَيْرَ مَفْقُودِ الاِْنْعامِ، وَ لامُكافَاِ الاِْفْضالِ.
3. اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتى، وَ اَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هذَا الْمِلْطاطِ حَتّى
4. يَأْتِيَهُمْ اَمْرى. وَ قَدْ رأَيْتُ اَنْ اَقْطَعَ هذِهِ النُّطْفَةَ اِلى شِرْذِمَة مِنْكُمْ
5. مُوطِنينَ اَكْنافَ دَجْلَةَ، فَاُنْهِضَهُمْ مَعَكُمْ اِلى عَدُوِّكُمْ، وَ اَجْعَلَهُمْ مِنْ اَمْدادِ الْقُوَّةِ لَكُمْ.

 اَقُولُ: يَعْنى عَلَيْهِ السّلامُ بِالْمِلْطاطِ ههُنَا السَّمْتَ الَّذى اَمَرَهُمْ بِلُزُومِهِ، وَ هُوَ شاطِئُ الْفُراتِ. وَ يُقالُ ذلِكَ اَيْضاً لِشاطِىءِ الْبَحْرِ، وَ اَصْلُهُ مَا اسْتَوى مِنَ الاَْرْضِ. وَ يَعْنى بِالنُّطْفَةِ ماءَ الْفُراتِ. وَ هُوَ مِنْ غَريبِ الْعِباراتِ وَ عَجيبِها.

متن فارسی

از خطبه های  آن حضرت است زمان رفتن به سوی  شام 

1. حمد خدای  را هر بار که شب درآید و تاریک شود. و حمد خدای  را هرگاه ستاره درخشد و
2. غروب کند. و سپاس خدای  را که نعمتش پایان نگیرد، و احسانش را هیچ جزا و پاداشی  برابر نگردد.
3. امّا بعد، مقدمه سپاه خود را فرستادم، و به آنان امر کردم که در حواشی  فرات بمانند تا دستورم
4. به آنها برسد. رأیم این است که از فرات بگذرم و به دسته ای  اندک از شما که در کنار دجله اند
5. برسم، و آنان را بسیج کرده همراه شما به جنگ با دشمنانتان ببرم، و آنها رایـار شـما قـرار دهـم.

می  گویم: «مِلطاط» جهت حرکتی  است که به لشکر خود دستور داد آن جهت را بگیرند، که کنار فرات بود. و ملطاط به ساحل دریا هم گفته می  شود، و اصل معنای  این لغت زمین هموار است. و منظور حضرت از نطفه آب فرات است، و این از عبارات غریب و اعجاب انگیز است.