ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >   دوست واقعى امام عليه السلام ( حکمت شماره 108 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید

متن عربی

108-  وَ قَالَ (عليه السلام) :
 وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مَعَهُ مِنْ صِفِّينَ وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ :لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ .
معنى ذلك أن المحنة تغلظ عليه فتسرع المصائب إليه و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار و المصطفين الأخيار ، و هذا مثل قوله (عليه السلام) : وَ قَالَ (عليه السلام) :مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً .
و قد يؤول ذلك على معنى آخر ليس هذا موضع ذكره .


متن فارسی

پس از اين كه سهل بن حنيف انصارى در ركاب امام عليه السلام از جنگ صفين بازگشت، در كوفه از دنيا رفت على عليه السلام در باره ى او كه از همه بيشتر دوستش مى داشت فرمود: «اگر كوهى مرا دوست بدارد پاره، پاره گردد.»

مرحوم سيد رضى مى نويسد: اين مطلب همانند مطلب ديگر امام عليه السلام است كه فرمود: «هر كس ما اهل بيت را دوست دارد خود را آماده لباس فقر سازد.»

قبلی بعدی