متن عربی

29.و من کتاب له (علیه السلام) إلی أهل البصرة :
وَ قَدْ کانَ مِنِ انْتِشَارِ حَبْلِکمْ وَ شِقَاقِکمْ مَا لَمْ تَغْبَوْا عَنْهُ فَعَفَوْتُ عَنْ مُجْرِمِکمْ وَ رَفَعْتُ السَّيْفَ عَنْ مُدْبِرِکمْ وَ قَبِلْتُ مِنْ مُقْبِلِکمْ فَإِنْ خَطَتْ بِکمُ الْأُمُورُ الْمُرْدِيَةُ وَ سَفَهُ الْآرَاءِ الْجَائِرَةِ إِلَی مُنَابَذَتِي وَ خِلَافِي فَهَا أَنَا ذَا قَدْ قَرَّبْتُ جِيَادِي وَ رَحَلْتُ رِکابِي وَ لَئِنْ أَلْجَأْتُمُونِي إِلَی الْمَسِيرِ إِلَيْکمْ لَأُوقِعَنَّ بِکمْ وَقْعَةً لَا يَکونُ يَوْمُ الْجَمَلِ إِلَيْهَا إِلَّا کلَعْقَةِ لَاعِقٍ مَعَ أَنِّي عَارِفٌ لِذِي الطَّاعَةِ مِنْکمْ فَضْلَهُ وَ لِذِي النَّصِيحَةِ حَقَّهُ غَيْرُ مُتَجَاوِزٍ مُتَّهَماً إِلَی بَرِيٍّ وَ لَا نَاکثاً إِلَی وَفِيٍّ .
 

متن فارسی

از جمله نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به مردم بصره:
و به راستی گسيخته شدن ريسمانتان و سر، باز زدن از اطاعتتان و جدايی و پراکنده شدنتان چيزی است که نسبت به آن، جاهل نبوده ايد، اما من، گناهکار شما را بخشودم و شمشير را از آن که پشت کرده و گريخته بود برداشتم، و هر کس را که به من رو آورده بود پذيرفتم.
 بعد از اين هرگاه اموری هلاک کننده و انديشه های منحرف از حق باز هم، شما را به مخالفت و ستيزه جويی با من براند و برانگيزد، پس بدانيد که من، همانا و به تحقيق اسبان نجيب عربی خود را نزديک ساخته و جهاز شتران خويش را بر روی کمر آنها بسته ام (کنايه از آمادگی) و هر آينه اگر مرا به آمدن به سوی خود (برای سرکوب کردن شما) ناگزير سازيد، هر آينه و به طور قطع چنان واقعه و جنگی را بر شما وارد می کنم، که جنگ جمل در جنب آن به چيزی شمرده نشود و مانند اين باشد که کسی ته ظرفی را بليسد با توجه به اينکه من به برتری فرمانبران شما، شناسا و به حق خيرخواهان، آگاه هستم.
 من به سبب گناه گناهکاران بی گناهان را به کيفر نمی رسانم و به علت خطای بيعت شکنان، وفاداران به بيعت را مجازات نمی کنم.