چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به عبدالله بن عباس ( نامه شماره 77 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

77.و من وصية له (علیه السلام) لعبد الله بن العباس لما بعثه للاحتجاج علی الخوارج :
لَا تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ الْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ تَقُولُ وَ يَقُولُونَ... وَ لَکنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً .
 


متن فارسی

از جمله وصيت و سفارشی است از اميرالمومنين به عبدالله بن عباس در آن هنگام که او را فرستاد تا حجت را بر خوارج تمام کند و آنها را با حجت و دليل، ملزم سازد:
با آيه های قرآن با ايشان بحث و مناظره مکن، که همانا قرآن حامل معانی بسيار و دارای وجوه گوناگونی است، تو وجهی از آن را می گويی و آنها وجه ديگری را می گويند، ليکن با سنت و حديث با ايشان احتجاج و مناظره بکن که به راستی از پذيرفتن آن ناگزيرند و هرگز راه گريزی از آن ندارند.

 

قبلی بعدی